26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 171: | Line 171: | ||
[ધોબીનાં ધોયેલ સફેદ કપડાં પહેરનાર રૂપાળા કોઈ પુરુષ ઉપર હું નથી મોહતી છતાં એ વિજાણંદ જ મને વહાલો છે અને વળી —] | [ધોબીનાં ધોયેલ સફેદ કપડાં પહેરનાર રૂપાળા કોઈ પુરુષ ઉપર હું નથી મોહતી છતાં એ વિજાણંદ જ મને વહાલો છે અને વળી —] | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<poem> | |||
<Center> | |||
'''છાણાંનાં ચાટેલ, ખોરાં ઘી ખવાય નૈ,''' | |||
'''મેયુંના મથેલ, વાલાં ઘી વિજાણંદનાં.''' | |||
</Center> | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે મારાં સલાહકાર માનવીઓ, બકરાંનાં ચાટેલાં એવાં બગડેલ ઘી મારાથી નહિ ખાઈ શકાય. મને તો વહાલાં છે વિજાણંદે ભેંસોનાં મહીમંથન કરીને ઉતારેલ શુદ્ધ ઘી. (વ્યંગ્યાર્થ એ છે કે અન્ય ચારણોનો મલિન સ્નેહ મારે ન જોઈએ.)] | |||
ડમણીમાં બેસીને અઢાર વરસની શેણી ચાલી નીકળી. માર્ગે અલકમલકની સીમો વીંધતી જાય છે અને વિયોગે વલવલતી જાય છે : | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
<Center> | |||
'''મારગકાંઠે મઢી કરું, લઉં જોગણના વેશ,''' | |||
'''ગોતું દેશવિદેશ, (કોઈ) વાવડ દ્યો વિજાણંદના.''' | |||
</Center> | |||
</poem> |
edits