યોગેશ જોષીની કવિતા: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 1,566: Line 1,566:
::::   નારંગી-સોનેરી
::::   નારંગી-સોનેરી
::::: પાંદડાંમાં....
::::: પાંદડાંમાં....
</poem>
== રા.-ના.-પી.-લી.-વા.-ની.-જા ==
<poem>
પહાડના
ઢોળાવ પરથી
ઊતરતો
ઠંડો-તીણો
પવન અડતાં જ
મેપલ–વનનાં
પાનેપાન
પ્રગટાવવા લાગ્યાં
::: કેટકેટલા રંગો?!
::: (રા.-ના.-પી.-લી.-વા.-ની.-જા.)....
ખર્‌ ખર્‌
::: ખર્‌ ખર્‌
::: ખર્‌ ખર્‌ ખર્‌
::: ખરી
::: જવા માટેય
::: આટઆટલો
:::: ઉમળકો?!
</poem>
== તેજનાં ફોરાં! ==
<poem>
પાનખરમાં તો
મેપલનાં પાને પાને
ફૂટ્યાં’તા મેઘધનુષના રંગો!
ને કેવાં શોભતાં હતાં
::: વૃક્ષો, વનો, પહાડો!
ને હવે
રહી ગયાં
કેવળ હાડપિંજર
::: પહાડે પહાડે, વને વને....
નજર પહોંચે ત્યાં લગી
::: જાણે કંકાલભૂમિ...
થીજી ગયેલી
કાળી ચૌદસની રાત જેવો સમય
જરીક પીગળે
ત્યાં તો
ઠંડો તીણો પવન
::: ડમરુ બજાવતો ખેલે તાંડવ.....
ત્યાં તો
મોગરાની ઝીણી ઝીણી
::: હળવી હળવી
::: પાંખડીઓ જેવો
::::   વરસવા લાગે બરફ!
હાડપિંજર જેવાં વૃક્ષોની ડાળ ડાળ
શોભી ઊઠે
::: બરફનાં ઝીણાં ઝીણાં
:::: શ્વેત પુષ્પોથી....
ધરતી પર
છવાતું જાય જાણે
::: બરફનું શ્વેત શ્વેત ઘાસ!
પ્રગટી ઊઠે
બધે બધે બધે જ
શ્વેત રંગ–
::: સરસ્વતીના અનંત વસ્ત્ર શો
::::: ધવલ
::::: ઉજજ્વલ!
નિર્મમ હળવાશ સાથે
વરસે
હજીયે
હજારીગોટાની પાંખડીઓ જેવો
::: સુકોમળ બરફ
::: ન ક્યાંય કોઈ હરફ....
તડકોય જાણે
બરફ જેવો ઠંડો,
બરફ જેવો શ્વેત!
ને
હળવે
::  હળવે
::    હળવે
:::      વરસતો બ૨ફ
::      તો કે
:::        તેજનાં ફોરાં !
થાય,
લાવ, ઝીલી લઉં એને
::    મારી હથેળીઓમાં...?!
ના, ના;
હથેળીની ગરમીથી
તો એ
પીગળી જશે...
તો, ઝીલું એને
મારા
હૂંફાળા હૈયે?!
ના, ના;
તો તો એ
:::    ઊડી જશે
:::      વરાળ થઈને...
ભલે
સે
તેજનાં ફોર...
એને
વરસવા દો,
વરસવા જ દો...


</poem>
</poem>
18,450

edits