26,604
edits
રંગ છે, બારોટ/4. ચાર સાર: Difference between revisions
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
જાણ્યું પાદર ચારો નૈ, કોક નવાં નિહાળ્યે. | જાણ્યું પાદર ચારો નૈ, કોક નવાં નિહાળ્યે. | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Poem2Open}} | |||
સાયર સુકાણાં, હંસલાં ચારા વિનાનાં થઈ રહ્યાં, ને કોઈક નવાં નવાણ નિહાળવા ઊડું ઊડું થયાં. | |||
ત્યારે સાયર દુભાઈને બોલ્યું કે — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
હંસલા! પ્રીતિ કાગની, કષટ પડ્યે ઊડી જાય; | |||
સાચી પ્રીત શેવાળની, જળ સૂકે કરમાય. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે હંસા! મને સરોવરને કષ્ટ પડ્યે ઊડી જાય તે તો કાગડાનાં કામ. સાચી પ્રીતિ શેવાળની, કે મારાં જળ સૂકે એટલે પોતે પણ કરમાઈ જાય. | |||
ત્યારે ડાહ્યા માણસોએ કહ્યું કે એ હંસા! | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
હંસા! સાયર માનવીએ, કરીએં હાથાંજોડ્ય; | |||
જેથી રૂડાં લાગીએં, તેથી તાણી મ ત્રોડ! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે હંસા! તું સાયરને મનાવી લે. એની પાસે હાથ જોડ. જેનાથી આપણે સારાં લાગીએ ને શોભીએ, તેનાથી દોસ્તી ન તોડાય. | |||
{{Poem2Close}} | |||