26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|પહેલો પ્રવેશ|'''અંક પહેલો'''}} {{Space}}સ્થાન : કોમલમીરની ઝાડીમાં,...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 65: | Line 65: | ||
|નહિ કરીએ. | |નહિ કરીએ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{Right|[પુરોહિત ‘સ્વસ્તિ સ્વસ્તિ’ કહીને પુણ્ય-જળની અંજલિ છાંટી. પ્રતાપ ઊઠીને ઊભો થયો. સરદારો પણ ઊઠ્યા. સરદારોને સંબોધીને પ્રતાપ બોલે છે.]}} | ||
}} | |||
{{Ps | {{Ps | ||
|પ્રતાપ : | |પ્રતાપ : | ||
Line 76: | Line 74: | ||
|ધડથી માથું નોખું થાય તોપણ નહિ, રાણા! | |ધડથી માથું નોખું થાય તોપણ નહિ, રાણા! | ||
}} | }} | ||
{{ | |||
{{Right|[સરદારો ચાલ્યા ગયા. ઉશ્કેરાયેલો પ્રતાપ મંદિરની સન્મુખ ટહેલવા લાગ્યો. કુલપુરોહિત પ્રથમની માફક ચૂપચાપ ઊભો હતો. પળવાર પછી પુરોહિત બૂમ પાડે છે.] | |||
}} | }} | ||
{{Ps | {{Ps | ||
Line 91: | Line 89: | ||
|આશીર્વાદ છે મારા, કે એ શપથ પાર ઊતરો! | |આશીર્વાદ છે મારા, કે એ શપથ પાર ઊતરો! | ||
}} | }} | ||
{{ | {{Right|[પુરોહિત જાય છે, પ્રતાપ ટહેલતો ટહેલતો સ્વગત બોલે છે.]}} | ||
}} | |||
{{Ps | {{Ps | ||
|પ્રતાપ : | |પ્રતાપ : | ||
|અકબર! અધર્મ યુદ્ધ કરીને, છૂપી રીતે જયમલનો વધ કરીને તેં ચિતોડનો કબજો લીધો છે. પરંતુ અમે તો ક્ષત્રિયનાં બાળક. બાવડાંમાં બળ હશે તો ધર્મયુદ્ધ ખેડીને ચિતોડ ઘેર કરશું; પણ અધર્મ યુદ્ધ નહિ કરીએ. તું મોગલ : બહુ દૂર દેશથી ચાલ્યો આવે છે. આંહીં આવીને કંઈક શીખી જા; શીખી જા કે એકાગ્રતા, સહિષ્ણુતા અને સાચાં શૌર્ય કોને કહેવાય; શીખી જા, ઓ વિદેશી! કે સ્વદેશને ખાતર પ્રાણ શી રીતે કાઢી દેવાય. | |અકબર! અધર્મ યુદ્ધ કરીને, છૂપી રીતે જયમલનો વધ કરીને તેં ચિતોડનો કબજો લીધો છે. પરંતુ અમે તો ક્ષત્રિયનાં બાળક. બાવડાંમાં બળ હશે તો ધર્મયુદ્ધ ખેડીને ચિતોડ ઘેર કરશું; પણ અધર્મ યુદ્ધ નહિ કરીએ. તું મોગલ : બહુ દૂર દેશથી ચાલ્યો આવે છે. આંહીં આવીને કંઈક શીખી જા; શીખી જા કે એકાગ્રતા, સહિષ્ણુતા અને સાચાં શૌર્ય કોને કહેવાય; શીખી જા, ઓ વિદેશી! કે સ્વદેશને ખાતર પ્રાણ શી રીતે કાઢી દેવાય. | ||
}} | }} | ||
[પછી પ્રતાપ દેવીની સામે હાથ જોડી ઘૂંટણીએ પડે છે.] | {{Right|[પછી પ્રતાપ દેવીની સામે હાથ જોડી ઘૂંટણીએ પડે છે.]}} | ||
{{Ps | {{Ps | ||
પ્રતાપ : | |પ્રતાપ : | ||
|ઓ માડી! એવું કરજે કે આ શપથ પાર ઊતરે, ધર્મનો જય થાય અને મહત્તા સદા મહાન જ રહે. | |ઓ માડી! એવું કરજે કે આ શપથ પાર ઊતરે, ધર્મનો જય થાય અને મહત્તા સદા મહાન જ રહે. | ||
}} | }} | ||
[ઊઠીને પાછળ જુએ તો નાનો ભાઈ શક્તસિંહ ઊભેલો.] | {{Ps | ||
{{Right|[ઊઠીને પાછળ જુએ તો નાનો ભાઈ શક્તસિંહ ઊભેલો.]}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|કોણ, શક્તસિંહ? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|હા, મોટાભાઈ, એ તો હું છું. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|આટલો વખત તું ક્યાં હતો? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|કેટલો વખત? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|આ અમે પૂજા કરતા હતા એટલો વખત. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|આ હમણાં? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|હા! | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|પ્રશ્ન બાંધતો હતો. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|પ્રશ્ન બાંધતો હતો? પ્રશ્ન શાના? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|હા ભાઈ! પ્રશ્ન બાંધી ગણતરી કરતો હતો. ભવિષ્યના અંધકારમાં ડોકિયું કરતો હતો. જીવનના આ ભેદપ્રશ્નોને ઉકેલતો હતો. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|દેવીની પૂજા ન કરી? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|પૂજા? ના, ભાઈ! પૂજામાં મને શ્રદ્ધા નથી. હવે પૂજા કર્યે કાંઈ નહિ વળે, ભાઈ! જુઓને આ જોગમાયા! લાંબી જીભ કાઢીને બસ બેઠી જ રહી છે. મૂંગી, અચળ, માટીની રંગેલી આ મૂર્તિ! કશી તાકાત નહિ, લગારે જીવ નહિ. દેવીની પૂજા કર્યે કાંઈ નહિ વળે, મોટાભાઈ! એ કરતાં તો પ્રશ્ન ગણવામાં જ સાર છે. હું તો પ્રશ્ન ઉકેલતો હતો, જીવતરની સમસ્યાઓ ભેદતો હતો. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|સમસ્યા વળી શાની? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|સમસ્યા તો એ, કે પુનર્જન્મની વાત સાચી કે ખોટી! હું તો નથી માનતો. કદાચ સાચી હોયે ખરી. સંસારમાં આવીને માનવી પાછો ચાલ્યો જાય — જેવી રીતે આકાશમાં ધૂમકેતુ આવીને અદૃશ્ય થાય; પછી એ આકાશમાં તો ન દેખાય, પણ કદાચ કોઈ બીજા આસમાનમાં ઊગતો હશે. અથવા કદાચ એમ પણ માની શકાય કે બે-ચાર શક્તિઓ ભેળી થાય એટલે માનવી બની જાય; વળી એ શક્તિઓ વિખૂટી પડે ત્યારે માનવી મરી જાય — એ ‘હું’ છિન્નભિન્ન બની જાય અને દસ- -વીસ પામર ‘હું’ પલટીને એકાદ કોઈ જબરદસ્ત ‘હું’ બની જાય! | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : [હસીને] શક્તા! જિંદગીભર શું મનમાં ને મનમાં આવી સમસ્યાઓ જ ખડી કર્યા કરીશ, ને એનાં જ ચૂંથણાં ચૂંથીશ? સમસ્યાઓનો તો સુમાર ન આવે, નિર્ણયોનો છેડો ન આવે. નકામા વિચારો છોડીને ચાલ, ભાઈ! કામે વળગીએ. આપણી સાદી અક્કલમાં જે કાંઈ ઊતરે, જે કાંઈ સહેજે સરલપણે બની શકે, તેવું તેવું કર્યા કરીએ. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
{{Right|[એ વખતે પ્રધાન ભામાશા દાખલ થાય છે.]}} | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|ભામાશા : | |||
|રાણાજી! | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|કેમ, મંત્રીજી! શા ખબર? | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|ભામાશા : | |||
|ઘોડો તૈયાર છે, બાપુ! | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|પ્રતાપ : | |||
|ચાલો, શક્તા! રાજધાનીમાં ચાલો, ઘણાં કામ કરવાનાં છે. ચાલો, ચાલો કોમલમીરમાં. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્ત : | |||
|આવું છું. | |||
}} | |||
{{Ps | |||
{Right|[પ્રતાપ ને ભામાશા જાય છે. શક્તસિંહ એકલો ટેલે છે.]}} | |||
}} | |||
{{Ps | |||
|શક્તસિંહ : | |||
|જન્મભૂમિ! મારે ને એને શો સંબંધ! એને વળી મારી સાથે શાનું સગપણ! આંહીં હું જન્મ્યો એટલા કારણે કાંઈ હું એના બંધનમાં નથી આવી જતો. અહીં ન જન્મ્યો હોત તો શું હું કાંઈ જન્મ્યા વિના રહેત? બીજે ગમે ત્યાં જન્મ્યો હોત — દરિયાની છાતી પર, ગગનમંડળમાં, અરે, ગમે ત્યાં! જન્મભૂમિ! જન્મભૂમિએ તો આજ સુધી મને દેશવટો દીધેલો હતો; મને મૂઠી અનાજ ખાવા દેતી નહોતી. એવી જન્મભૂમિને ખાતર જીવતરનો ભોગ દેવા હું શા માટે જાઉં? પ્રતાપ! તું મેવાડનો રાણો : મેવાડને ખાતર તું આહુતિ આપ તે ભલે, પણ હું શા માટે આપું? મેવાડ મારી શી સગી થાય છે? કશીયે નહિ. | |||
}} | }} | ||
{{Right|[શક્તસિંહ ધીરે ધીરે જંગલમાંથી ચાલ્યો જાય છે.]}} | |||
{{Ps | {{Ps |
edits