વંઠેલાં અને બીજી નાટિકાઓ/જયમનનું રસજીવન: Difference between revisions

વંઠેલાં અને બીજી નાટિકાઓ/જયમનનું રસજીવન (view source)

Revision as of 09:44, 13 October 2022

369 bytes added , 09:44, 13 October 2022

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 547: / Line 547: @@
 </poem>
 </center>
+<br>
 {{Right|[જયમન વીંગમાંથી નિઃશ્વાસ નાખે છે. રમા નિઃશ્વાસ સાંભળીને થંભી જાય છે.]}}
 {{Ps
@@ Line 566: / Line 566: @@
 }}
 {{Ps
-જયમન :	કેમ બહુ અધીરાઈ?
+|જયમન :
-રમા :	કોણ જાણે શાથી પણ હમણાં હમણાં મને ભણવાની અધીરાઈ બહુ આવી છે. હજુ કેમ ન આવ્યા પુરોહિત માસ્તર?
+|કેમ બહુ અધીરાઈ?
-જયમન :	પુરોહિત માસ્તર ભણાવે તો જ ચાલે? કે બીજા કોઈ માસ્તર ચાલે?
+}}
-રમા :	કેમ?
+{{Ps
-જયમન :	પુરોહિત માસ્તરને મારે રજા આપવી પડી છે.
+|રમા :
-રમા :	સાચેસાચ? શા માટે?
+|કોણ જાણે શાથી પણ હમણાં હમણાં મને ભણવાની અધીરાઈ બહુ આવી છે. હજુ કેમ ન આવ્યા પુરોહિત માસ્તર?
-જયમન :	અહીં આવ. કહું. [રમા પાસે આવે છે. જયમન એનું મોં નિહાળીને જુએ છે.]
+}}
-જયમન :	મને ખબર પડી કે એને એની પોતાની સ્ત્રી જોડે જ બનતું નથી.
+{{Ps
-રમા :	પણ તેથી આપણે શું?
+|જયમન :
-જયમન :	પોતાના જ સંસારનું વાજું બસૂરું બજાવનારો શિક્ષક પારકાને શા સંસ્કાર દેવાનો હતો? [રમા વિચારે ચડે છે.]
+|પુરોહિત માસ્તર ભણાવે તો જ ચાલે? કે બીજા કોઈ માસ્તર ચાલે?
-જયમન :	બીજી વાત વધુ ગંભીર છે.
+}}
-રમા :	[ચમકીને] શી?
+{{Ps
-જયમન :	કાલે મને કહે, કે જયમનભાઈ! છ મહિના જો બ્રહ્મચર્ય પાળો તો રમાબહેનમાં અદ્ભુત પ્રતિભા ઝલકી ઊઠે!
+|રમા :
-રમા :	એમાં શું?
+|કેમ?
-જયમન :	એમાં શું!!! પરાયા જીવનમાં આટલી હદ સુધી ઊંડા ઊતરવાની ધૃષ્ટતા!!! હું એ ન સહું. હું કંઈ બાયલો નથી.
+}}
-રમા :	પણ એ તો મેં જ...
+{{Ps
-જયમન :	શું તેં જ?
+|જયમન :
-રમા :	રોજ સવારે શીખવા બેસું ત્યારે આળસ-બગાસાં આવે ને હાથપગ ફાટે, એ પરથી કદાચ એમણે નિર્દોષ ભાવે —
+|પુરોહિત માસ્તરને મારે રજા આપવી પડી છે.
-જયમન :	નિર્દોષ ભાવે! સરસ વાત! પણ હું આ શિક્ષકોને તો હવે ઠીક ઠીક પામી ગયો છું. એમને તો સર્વ પારકી પત્નીઓનાં વહાલ પોતાની તરફ જ વહાવવાં હોય છે.
+}}
-રમા :	મને તો એવો ખ્યાલ પણ નહોતો.
+{{Ps
-જયમન :	તું છે જાણે કે ભોળી ભટાક. કાચની શીશી જેવી તું નિર્મલ છે. એટલે તને ખ્યાલ ન આવે. પણ પુરુષો સાલા બધા જ અંદરખાનેથી લંપટ હોય છે.
+|રમા :
-[જયમન દાઝમાં ને દાઝમાં આંટા મારે છે. રમાનું સર્વ તેજ હરાઈ ગયું છે.]
+|સાચેસાચ? શા માટે?
-જયમન :	એ કરતાં તો, ચાલ, હું જ તને મારી પ્રિય શિષ્યા બનાવું. કઈ કવિતા ચાલે છે હમણાં? લાવ જોઉં?
+}}
-રમા :	કવિતા નહોતી ચાલતી, મને તો માસ્તર હમણાં વિમાન વિષે શીખવતા હતા.
+{{Ps
-જયમન :	એમાં આટલો બધો રસ? એ કરતાં તો ચાલ હું તને વસંતોત્સવ વંચાવું. [છટાથી શરૂ કરે છે.] “ગુલછડી સમોવડી એક બાલિકા હતી.”
+|જયમન :
-રમા :	[કંટાળીને] ત્યારે હું હમણાં પિયર જઉં?
+|અહીં આવ. કહું. [રમા પાસે આવે છે. જયમન એનું મોં નિહાળીને જુએ છે.]
-જયમન :	કેમ?
+}}
-રમા :	હવે ત્રણ જ મહિના રહ્યા છે.
+{{Ps
-જયમન :	ત્રણ મહિના અગાઉથી જઈને શું કરવું છે?
+|જયમન :
-રમા :	શરીરને આરામ મળે તો સારું.
+|મને ખબર પડી કે એને એની પોતાની સ્ત્રી જોડે જ બનતું નથી.
-જયમન :	તને અહીં કોણ વૈતરું કરાવે છે?
+}}
-રમા :	રાજી થઈને રજા આપો તો જવાનું મન બહુ જ થાય છે.
+{{Ps
-જયમન :	ત્યાં જઈશ એટલે તું સહુને ભૂલી જઈશ. કાગળ પણ નહિ લખે.
+|રમા :
-રમા :	લખીશ, જરૂર લખીશ. રાજી થઈને મને જવા દો. પાછી હું આવીશ ત્યારે તમારી જોડે જ વસંતોત્સવ વગેરે વાંચીશ.
+|પણ તેથી આપણે શું?
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|પોતાના જ સંસારનું વાજું બસૂરું બજાવનારો શિક્ષક પારકાને શા સંસ્કાર દેવાનો હતો? [રમા વિચારે ચડે છે.]
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|બીજી વાત વધુ ગંભીર છે.
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|[ચમકીને] શી?
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|કાલે મને કહે, કે જયમનભાઈ! છ મહિના જો બ્રહ્મચર્ય પાળો તો રમાબહેનમાં અદ્ભુત પ્રતિભા ઝલકી ઊઠે!
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|એમાં શું?
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|એમાં શું!!! પરાયા જીવનમાં આટલી હદ સુધી ઊંડા ઊતરવાની ધૃષ્ટતા!!! હું એ ન સહું. હું કંઈ બાયલો નથી.
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|પણ એ તો મેં જ...
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|શું તેં જ?
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|રોજ સવારે શીખવા બેસું ત્યારે આળસ-બગાસાં આવે ને હાથપગ ફાટે, એ પરથી કદાચ એમણે નિર્દોષ ભાવે —
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|નિર્દોષ ભાવે! સરસ વાત! પણ હું આ શિક્ષકોને તો હવે ઠીક ઠીક પામી ગયો છું. એમને તો સર્વ પારકી પત્નીઓનાં વહાલ પોતાની તરફ જ વહાવવાં હોય છે.
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|મને તો એવો ખ્યાલ પણ નહોતો.
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|તું છે જાણે કે ભોળી ભટાક. કાચની શીશી જેવી તું નિર્મલ છે. એટલે તને ખ્યાલ ન આવે. પણ પુરુષો સાલા બધા જ અંદરખાનેથી લંપટ હોય છે.
+}}
+{{Right|[જયમન દાઝમાં ને દાઝમાં આંટા મારે છે. રમાનું સર્વ તેજ હરાઈ ગયું છે.]}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|એ કરતાં તો, ચાલ, હું જ તને મારી પ્રિય શિષ્યા બનાવું. કઈ કવિતા ચાલે છે હમણાં? લાવ જોઉં?
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|કવિતા નહોતી ચાલતી, મને તો માસ્તર હમણાં વિમાન વિષે શીખવતા હતા.
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|એમાં આટલો બધો રસ? એ કરતાં તો ચાલ હું તને વસંતોત્સવ વંચાવું. [છટાથી શરૂ કરે છે.] “ગુલછડી સમોવડી એક બાલિકા હતી.”
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|[કંટાળીને] ત્યારે હું હમણાં પિયર જઉં?
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|કેમ?
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|હવે ત્રણ જ મહિના રહ્યા છે.
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|ત્રણ મહિના અગાઉથી જઈને શું કરવું છે?
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|શરીરને આરામ મળે તો સારું.
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|તને અહીં કોણ વૈતરું કરાવે છે?
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|રાજી થઈને રજા આપો તો જવાનું મન બહુ જ થાય છે.
+}}
+{{Ps
+|જયમન :
+|ત્યાં જઈશ એટલે તું સહુને ભૂલી જઈશ. કાગળ પણ નહિ લખે.
+}}
+{{Ps
+|રમા :
+|લખીશ, જરૂર લખીશ. રાજી થઈને મને જવા દો. પાછી હું આવીશ ત્યારે તમારી જોડે જ વસંતોત્સવ વગેરે વાંચીશ.
 જયમન :	ચોક્કસ?
 રમા :	ચોક્કસ.