ગુજરાતી ગઝલસંપદા/બાલાશંકર કંથારિયા: Difference between revisions

ગુજરાતી ગઝલસંપદા/બાલાશંકર કંથારિયા (view source)

Revision as of 14:54, 29 December 2022

8 bytes removed , 14:54, 29 December 2022

no edit summary

Kamalthobhani

1,026

edits

@@ Line 3: / Line 3: @@
 {{Heading| બાલાશંકર કંથારિયા |}}
 <poem>
-જિગરનો યાર જુદો તો, બધો સંસાર જુદો છે;
+ગુજારે જે શિરે તારે જગતનો નાથ તે સ્હેજે,
-બધા સંસારથી એ યાર, બેદરકાર જુદો છે.<br>
+ગણ્યું જે પ્યારું પ્યારાએ અતિ પ્યારું ગણી લેજે.<br>
-અરે શું જાણશે લઝ્‌ઝત, પવિત્રીમાં પડી રહેતાં;
+દુનિયાની જૂઠી વાણી વિષે જો દુ:ખ વસે છે,
-પ્રિયાની પ્યાલીની મસ્તી તણો કંઈ બ્હાર જુદો છે.<br>
+જરાએ અંતરે આનંદ ના ઓછો થવા દેજે.<br>
-ગણું ના રાવ રાયાને, ગણું ના આખી દુનિયાને;
+કચેરીમાંહી કાજીનો નથી હિસાબ કોડીનો,
-પરંતુ જાન આ પર પ્યારીનો, અખ્ત્યાર જુદો છે.<br>
+જગતકાજી બનીને તું વહોરી ના પીડા લેજે.<br>
-હજારો બોધ મંદિરો મહીં નિત્યે ભલે થાજો;
+જગતના કાચના યંત્રે ખરી વસ્તુ નહિ ભાસે,
-અમો મસ્તાનના ઉસ્તાદનો દરબાર જુદો છે.<br>
+ન સારા કે નઠારાની જરાયે સંગતે ર્‌હેજે.<br>
-નથી તુજ બાપ માર્યો મેં, અરે મૂર્ખા કહાં નિંદે;
+રહેજે શાંતિ સંતોષે સદાયે નિર્મળે ચિત્તે,
-સમજ રે બેસમજ કે, પ્રેમીનો આચાર જુદો છે.<br>
+દિલે જે દુ:ખ કે આનંદ કોઈને નહિ ક્‌હેજે.<br>
-બધા પરકાર તોફાને થઈ ચંચળ ચૂકે નિશાન;
+વસે છે ક્રોધ વૈરી ચિત્તમાં તેને તજી દેજે,
-અમારા ચિત્તનો ચારુ અચળ પરકાર જુદો છે.<br>
+ઘડી જાયે ભલાઈની મહાલક્ષ્મી ગણી લેજે.<br>
-લીધો જે પંથ તે હું કેમ ત્યાગું છો ભર્યો દુઃખે;
+રહે ઉન્મત્ત સ્વાનંદે ખરું એ સુખ માની લે,
-પ્રિયાનો માહરી ગરદન ઉપર તો આ ભાર જુદો છે.<br>
+પીયે તો શ્રી પ્રભુના પ્રેમનો પ્યાલો ભરી લેજે.<br>
-ઘડીભર બેશ બતલાવું શિખાવું પ્રેમનો જાદૂ;
+કટુ વાણી સુણે જો કોઈની, વાણી મીઠી ક્‌હેજે,
-અમો જાદૂગરોનો યાર, જો બાઝાર જુદો છે.<br>
+પરાઈ મૂર્ખતા કાજે મુખે ના ઝેર તું લેજે.<br>
-શીખે જો પ્રેમ પૂરો તો જ અચળ અભેદ પામે તું;
+અરે પ્રારબ્ધ તો ઘેલું રહે છે દૂર માગે તો,
-નથી ત્યાં પ્રેમ જ્યાં છે ભેદ, એ વ્યવહાર જુદો છે.<br>
+ન માગે દોડતું આવે ન વિશ્વાસે કદી ર્‌હેજે.<br>
-થશે શ્રીમંત ઇન્દ્રાદિ થકી, મુજ પંથ પર જાશે;
+અહો શું પ્રેમમાં રાચે નહીં ત્યાં સત્ય પામે તું?
-અરે એ કીમિયાનો યાર, જો કંઈ બહાર જુદો છે.<br>
+અરે તું બેવફાઈથી ચડે નિંદા તણે નેજે.<br>
-કરું શું મોતીમાલા હું? અનુપમ મારી પ્યારીએ,
+લહે છે સત્ય જે સંસાર તેનાથી પરો ર્‌હેજે,
-કર્યો નક્ષત્રનો મારે ગળે શણગાર જુદો છે.<br>
+અરે એ કીમિયાની જે મઝા છે તે પછી કહેજે.<br>
-ભલે છો માહરા પંથે બધા એ દુઃખને દેખે;
+વફાઈ તો નથી આખી દુનિયામાં જરા દીઠી,
-મને તો સુખસાગર લહેરીનો કંઈ બ્હાર જુદો છે.<br>
+વફાદારી બતા’વા ત્યાં નહિ કોઈ પળે જાજે.<br>
-થયો જે પ્રેમમાં પૂરો, થયો છે મુક્ત સર્વેથી;
+રહી નિર્મોહી શાંતિથી રહે એ સુખ મોટું છે,
-મહા મસ્તાન જ્ઞાનીના મગજમાં તાર જુદો છે.<br>
+જગત બાજીગરીના તું બધા છલબલ જવા દેજે.<br>
-નજર મારી પ્રિયા વિના, ન દેખે જગત આખે;
+પ્રભુના નામના પુષ્પો પરોવી કાવ્યમાળા તું,
-બીજાના બંધકારી પ્રેમનો તો જાર જુદો છે.<br>
+પ્રભુની પ્યારી ગ્રીવામાં પહેરાવી પ્રિતે દેજે.<br>
-ગુરુઆદેશ છે અમને, અવળ પંથે પળ્યા જઈએ;
+કવિરાજા થયો શી છે પછી પીડા તને કાંઈ?
-દુનિયાથી પછી આ ‘બાલ’ બેદરકાર જુદો છે.
+નિજાનંદે હમ્મેશાં ‘बाल’ મસ્તીમાં મઝા લેજે.
 </poem>