ચંદ્રહાસ આખ્યાન/કડવું ૧૯: Difference between revisions

{{Heading|કડવું ૧૯|}}

{{Color|Blue|[ચંદ્રહાસને હવે પોતાના પુત્ર મદનના હાથે મોત પામ્યો હશે એવું માની ધૃષ્ટબુદ્ધિએ રાજા અને રાણીને બાંધી આખું નગર લૂંટી લીધું. રાણી લગ્નલાયક પુત્રને પરણાવ્યા વિના પોતાની અવદશાથી અતિ દુઃખી છે.]}}

ચંદ્રહાસ વળ્યો વેગે પુરથી, પ્રધાને કીધું કપટ રે,

જાણ્યું : ‘શત્રુ સુતે માર્યો હશે, ને સરિયું મારું કાજ રે.’

સેના સર્વે મારીને કાઢી, પાપી પડિયા તૂટી રે.

પોતાની ત્યાં આણ વરતાવી, મારગ ચાલતો કીધો રે.

:::::: '''ઢાળ'''

રાજા રાણી બાંધિયાં ને હવો તે હાહાકાર રે.

મસ્તક તે મુગટવહોણું કીધું, વિખેર્યા તેના વાળ રે.

સોટા વાગે, ધૂળે દાઝે, જેની ચંપકવર્ણી પાહાની રે,

ઓશિયાળાં મુખ ને પામ્યાં દુઃખ, નર નારી સામું જોય રે.

તીવ્ર તાપ તે તેને લાગે, તેણે અકળાયો પ્રાણી રે;

પછે રાજાએ સ્કંધે વળગાડી મેધાવિની જે રાણી રે.

શ્યામા પૂછે છે : ‘સ્વામીજી આપણું શું થાશે રે?

મોટું દુઃખ એ મન વિષે, પુત્ર પરણ ઘેર ન આવ્યો રે,

પુત્ર સાથે કુળવધૂ તે લાડકોડે ચરે દશૈયાં<ref>દશૈયા – લગ્ન પછી સસરા દ્વારા જમાઈને અપાતાં દસ જમણ</ref> રે;

હાક મારતાં ‘જી, જી’ કહીને ઉત્તર આપે વહુ રે;

એવાં રાણી તણાં વચન સુણીને રાજા રોતી રાખે રે.

વચન દાખે મરમનાં, જાતાં તે મારગ વિષે રે.

<br>

}}

<br>