ચંદ્રહાસ આખ્યાન/કડવું ૨૫: Difference between revisions

{{Heading|કડવું ૨૫|}}

{{Color|Blue|[આ નગરના રાજા કુલીનને સ્વપ્ન આવે છે. ગાલવ ઋષિ સ્વપ્નનો અર્થ બતાવી છ માસમાં જ રાજાનું મૃત્યુ થશે એવી ભવિષ્યવાણી કરે છે. અંતકાળ નજીક આવેલ જોઈને રાજા પુત્રીનું લગ્ન ન કરી શક્યાનો વસવસો કરે છે ત્યારે મદન કહે છે તમારી દીકરીના લગ્ન ચંદ્રહાસ સાથે કરો. રાજા ચંદ્રહાસને તેડવા મદનને મોકલે છે ત્યાં જ બ્રહ્મણના વેશમાં પૂજાની થાળી લઈને ચંદ્રહાસ સામે મળે છે. અરધી રાતે પૂજા કરવાનું કામ પિતા ધૃષ્ટબુદ્ધિએ સોંપ્યું છે એવું જાણી મદનને ફાળ પડે છે રખે પિતા ચંદ્રહાસને કાવતરું કરી મારી નાખે! એટલે પૂજાની થાળી લઈ પોતે પૂજા કરવા જાય છે અને ચંદ્રહાસને લગ્ન માટે મોકલે છે. અંધારામાં પૂજા કરીને બહાર નીકળતાં ખડગ લઈને બારણે ઊભેલા મારાઓ મદનને ચંદ્રહાસ માની તેનો વધ કરી નાખે છે.]}}

ચંકમાલિની નામ તેનું, વિષયાની સહિયારીજી,

ચંપકમાલિની મને વિમાસે, ‘વિષયાના વરને વરુંજી;

પણ વૃદ્ધ પિતાને કહેવાય નહિ, જે છત્રપતિ મહારાજજી.

મદન મંત્રી મહારાજ પાસે નિત્યે સેવા કરવા રહેતોજી.

પણ પૌર્ણમાસીની પહોર રાતે આવ્યું રાજાને સ્વપનજી,

‘અરે મદન, કોઈ બ્રાહ્મણ છેજે જાણે ત્રિકાળનું જ્ઞાનજી?’

કર જોડીને પ્રશ્ન પૂછ્યું જે આવ્યું ઘોર સ્વપંનજી :

કાળપુરુષ વાટમાં મળ્યો તે ગ્રસવા પૂંઠે ધાયોજી.

એવું સાંભળી ગાલવ બોલ્યા, વિચારી અંતકર્ણજી :

કહેતાં માંહે કુંતલ ઊઠ્યો. મદનને સોંપ્યો રાજભારજી :

પણ દાઝ<ref>દાઝ – અસંતોષ</ref> રહી એક મોટી મનમાં, કુંવરી નવ દેવાઈજી,

હવે તું પરણાવજે કુંવરીને, એ બહેન છે તારીજી.’

મેં વિષયા બહેનને પરણાવી, ચંદ્રહાસ રાજનજી,

ચૌદ વિદ્યા સંપૂર્ણ જાણે, નરખ્યે હરખે મનજી;

ત્યારે ગાલવ કહે : ‘એ વર કેરું લગ્ન કરો થૈ મગ્નજી;

‘હે મદન, જાઓ તે સાધુને શીઘ્રે તેડી લાવોજી;

મદન ચાલ્યો ચંદ્રહાસને તેડવા અશ્વે થઈ અસવારજી;

પીતાંબરની પલવટ વાળી પૂજાની થાળી લીધીજી;

હરિભક્તને દેખી અશ્વથો મદન કુંવર ઊતરિયોજી;

‘અરે મહારાજ, આ મધરાત્રે સેવક રહિત ઉઘાડું ગાત્રજી;

ચંદ્રહાસ કહે : ‘પિતા તમારે મુજને આજ્ઞા આપીજી,

તેણે કહ્યું, કુળદેવી પૂજે, જે થાય નવો પૂજનીકજી,

થર થર ધ્રૂજે, કાંઈ ન સૂઝે, મદને તે વાત જાણીજી :

અરે સુરધીશ, પ્રાતઃકાળે કુળદેવીનું પૂજન કરવું જી,

‘કો મેરુ આપે કનકનો તોહે હું એ નવ મૂકુંજી;

મદન કહે : ‘તમને પ્રાણ સોંપ્યો છે, સાટે<ref>સાટે – બદલે</ref> હું કરું પૂજાયજી;

શસ્ત્ર વસ્ત્ર અશ્વ આપીને, વળાવ્યો બનેવીજી;

મદનને મારગમાં જાતાં મંડાયા માન-શુકનજી;

મારગમાં જાતાં જમણે પાસ બે સર્પ ઊતર્યા કાળાજી;

નિશાચર જે ઘુવડ પક્ષી, તે મદનને મસ્તક બેઠોજી :

‘અરે પરમેશ્વર, એટલું માગું હું, સાધુને હજો કલ્યાણજી;

એમ દુઃખને ધરતો દહેરે પોહોંતો, આઈની પૂજા કીધીજી :

પછે દહેરામાંથી બહાર નીસરવા ભર્યાં ઉતાવળાં ડગજી;

ચાર કટકા કાપી કીધા, સચવાયું નહિ ઓસાણ<ref>ઓસાણ – ખ્યાલ</ref>જી,

એમ કહેતાં પ્રાણ ગયા, સુણ પારથ બળવાન રે,

<br>

}}

<br>