કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – રઘુવીર ચૌધરી/કેફિયત: Difference between revisions

← Older edit

કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – રઘુવીર ચૌધરી/કેફિયત (view source)

Revision as of 02:46, 1 June 2024

1,144 bytes removed , 1 June

+1

Meghdhanu

17,543

edits

@@ Line 2: / Line 2: @@
 <br>
-<center><big><big>'''૮. આ એક નદી'''</big></big></center>
+<center><big><big>'''૭. કેફિયત'''</big></big></center>
 {{Block center|<poem>
-દર્પણમાં
+સાથે સાથે આવ્યા જેની
-મારા ચહેરાની પાછળ
+એ પથ અમને અહીં મૂકીને
-હજીય વહેતી
+આગળ ચાલ્યો.
-આ એક નદી
+અધવચ્ચે અટકેલા અમને
-નામે સાબરમતી.
+ઓળખશો ના,
-અમથી અમથી ખમચાતી
+અડધાપડધા ચાલ્યા જાશું સપનાંમાં
-મારી નીંદર પરથી પસાર થતી.
+ને વધ્યાઘટ્યા અટવાઈ જશું ઓછાયામાં.
-સવારે ધુમ્મસમાં ભળીને
+ને તોય બચ્યા તો
-લગભગ પુલ નીચે એ
+ચાંદાને મોલે સૂરજ દઈ દઈશું
-અટવાઈ જતી
+તમને.
-અને ચારેકોર જાગતા
+અમને કેવળ માયા છે આ અકળ સકળની,
-અવાજમાં ખોવાઈ જતી
+આગળ પાછળ આમતેમ ફેલાઈ જવાની.
-એની જાણીતી ગતિ.
+નથી ઊગવું ફરી અમારે કોઈ સ્મરણમાં,
-એકસામટી એ અદૃશ્ય થતી
+અમને ફાવટ આજકાલના અંતર વચ્ચે
-આ શહેર જેટલા જૂના આકાશમાં
+હળી જવાની,
-ને વળી પાછી ઊતરતી
+દૂર દૂરના અંધકારમાં ભળી જવાની.
-સ્મરણમાં સચવાઈ રહેલ
+હવે પછીના અજવાળામાં રહી જાય ના
-પર્વતની તળેટીમાં.
+કોઈ નિશાની;
-એમ તો એ તળેટીથી તે છેક
+અમને ગમશે
-અમારા મકાનને ટેકો દેતી
+પૂરી થાય ત્યાં પૂરી થાય જે
-દીવાલ સુધી
+એ જ કહાની.
-એનાં પૂર ચડી આવ્યાં છે.
-પણ અમે બારણાં ખોલીને
-બહાર આવીએ તે પહેલાં
-એ ઓસરી ગયાં છે.
-આ વર્તમાન બહારની
-કોઈક ક્ષણે
-ખુલ્લી રહી ગયેલી બારીમાં થઈને
-એનું પ્રતિબિમ્બ
-દર્પણની પેલી ગમ વહી જાય છે
-અને વહ્યે જ જાય છે
-છેક જોગના ધોધ સુધી.
-હા, છેક જોગના ધોધ સુધી.
-પહલાં તો અમે
-જોગના ધોધનાં બે પ્રતિબિમ્બ
-જોયેલાં જે આંખોમાં
-તે હજીય યાદ છે.
-હા, હજીય યાદ છે પણ
-સાંભળીએ છીએ કે
-જોગનો ધોધ સુકાઈ રહ્યો છે,
-આ નદીની જેમ.
-અમે માનવા તૈયાર છીએ
-કે હજીય પૂર આવશે.
-પણ સવારે દીવાલની પાછળથી
-કે રાત્રે અધખૂલી આંખે
-અમે જોઈએ છીએ કે
-સુકાઈ રહી છે આ એક નદી
-નામે સાબરમતી.
 ૧૯૬૮
 </poem>}}
-{{center|{{gap|8em}}(તમસા, પૃ. ૭૩-૭૪)}}
+{{center|{{gap|8em}}(તમસા, પૃ. ૪૪)}}
 <br>
 {{HeaderNav2
-|previous = કેફિયત
+|previous = એક ફલશ્રુતિ
-|next = તમસા નદીને તીરે
+|next = આ એક નદી
 }}