હેમંત ધોરડાનાં ચૂંટેલાં કાવ્યો/મોરાની: Difference between revisions

મને મસાઈબચ્ચાને તે વળી શિકારની ક્યારે કશી નવાઈ હતી કે કદી હોય? નાનો હતો ત્યારે પણ હું કેવો ગામલોકો ભેગોભેગો નાગોપૂગો શિકાર કરવા દોડી જતો હતો? ભૂખ લાગે ત્યારે શિકાર કરીને માંસ ખાવાનું. પેટ ભરાવ એટલું માંસ ખાવાનું. માંસ ખાઈને પેટ ભરવાનું. માંસ શેકેલું પણ, માંસ કાચું પણ, કાચું પણ, કાચું કૂણું માંસ તો બહુ ભાવે. તેતર, બટેર, કૂકડાની પાંખ આમ, પૂછડી તેમ, માથું ક્યાંય અને બાકીનું આખું શરીર મોઢે, આખેઆખું મોઢે, કાચેકાચું મોઢે, દાંતેદાંત બેસાડી બેસાડીને કરડી ખાઉં સસલાંના, હરણબાળના ઢાળી દીધેલાં, હજી તરફડતાં શરીરમાં નખાળવા આંગળાં ભોંકીભોંકીને ખેંચી કાઢેલા માંસના લોચા, લોહિ નીંગળતા લોચા, બે હાથે પકડીને ચસચસ ચૂસતાં ચૂસતાં ખાઈ જાઉં. તરસ લાગે ત્યારે બકરાના ગળે ચાકુથી કાપ મૂકીને, ધબકતા હૃદયના ધબકારે ધબકારે ધમનીમાંથી બહાર ધકેલાતું લોહી, આછોતરા ઉછાળ સાથે આવતું લોહી, હુંફાળુ, ઘટ્ટ, ચીકણું લોહી, કાપ પર મોઢું દાબીને, ઘટકઘટક પી જાઉં. ખાવા માટે ફળ, પીવા માટે પાણી પણ હોય, પણ અસ્સલ ખાવાનું તો બસ માંસ અને અસ્સલ પીવાનું તો બસ લોહી. ભૂખતરસ લાગે ત્યારે આમ શિકાર કર્યો નથી કે તેમ માંસ ખાધું નથી. આમ ગળે કાપ મૂક્યો નથી કે તેમ લોહી પીધું નથી. ભૂખતરસ લાગે ત્યારે મને મસાઈબચ્ચાને તે વળી શિકાર કરવાની ક્યારે કશી ના હતી કે કદી હોય.