32,111
edits
ગુજરાતી બાળવાર્તા સંપદા/કલ્લૂની કમાલ: Difference between revisions
ગુજરાતી બાળવાર્તા સંપદા/કલ્લૂની કમાલ (view source)
Revision as of 14:11, 9 November 2025
, 9 November+૧
(+1) |
(+૧) |
||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading| કલ્લુની કમાલ|અરુણિકા દરૂ}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
| Line 18: | Line 15: | ||
એ ફાટેલા ટામેટાનો લાલલાલ રસ તેના આગલા પગ પર અને બંને પડખાં પર પડ્યો ઊડીને. | એ ફાટેલા ટામેટાનો લાલલાલ રસ તેના આગલા પગ પર અને બંને પડખાં પર પડ્યો ઊડીને. | ||
કલ્લુએ વિચાર્યું : અરેરે ! મારું આ શરીર ગંદું થયું છે એટલે માખીઓ મને હેરાન કરશે. | કલ્લુએ વિચાર્યું : અરેરે ! મારું આ શરીર ગંદું થયું છે એટલે માખીઓ મને હેરાન કરશે. | ||
ગંદો થયો છું આજે | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem>ગંદો થયો છું આજે | |||
સ્નાન કરવા કાજે | સ્નાન કરવા કાજે | ||
જવું પડશે નદીતીરે | જવું પડશે નદીતીરે | ||
ધોવું શરીર નદીનીરે. | ધોવું શરીર નદીનીરે.</poem>'''}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
અરેરે ! આટલી ઠંડીમાં શીતળ જળથી સ્નાન ! એ કરશે મને પરેશાન એમ કહી કલ્લુ તો બેઠો રોવા. | અરેરે ! આટલી ઠંડીમાં શીતળ જળથી સ્નાન ! એ કરશે મને પરેશાન એમ કહી કલ્લુ તો બેઠો રોવા. | ||
એટલામાં બંકી બિલ્લીએ તેને જોયો. તે રડતાં કલ્લુની સામે આવી અને બોલી : “મ્યાઉં મ્યાઉં. હું તને આજે ખાઉં.” | એટલામાં બંકી બિલ્લીએ તેને જોયો. તે રડતાં કલ્લુની સામે આવી અને બોલી : “મ્યાઉં મ્યાઉં. હું તને આજે ખાઉં.” | ||
| Line 27: | Line 26: | ||
બિલ્લી બોલી : “અલ્યા કલ્લુ ! બરાબર સપડાયો છે. આજે તારો ખેલ ખતમ.” | બિલ્લી બોલી : “અલ્યા કલ્લુ ! બરાબર સપડાયો છે. આજે તારો ખેલ ખતમ.” | ||
“મારો ખેલ તો ખતમ થવા જ આવ્યો છે, પણ તમારો ખેલ સાથે ખતમ ન થાય તે જોજો બંકીબાઈ !” રડમસ અવાજે કલ્લુ બોલ્યો પછી ઉમેર્યું : | “મારો ખેલ તો ખતમ થવા જ આવ્યો છે, પણ તમારો ખેલ સાથે ખતમ ન થાય તે જોજો બંકીબાઈ !” રડમસ અવાજે કલ્લુ બોલ્યો પછી ઉમેર્યું : | ||
“આઘાં રહેજો બંકીબાઈ. | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem>“આઘાં રહેજો બંકીબાઈ. | |||
મને સૂઝતું નથી કાંઈ. | મને સૂઝતું નથી કાંઈ. | ||
અડશો ના મને અકળાઈ, | અડશો ના મને અકળાઈ, | ||
એમાં તમારી રહી ભલાઈ.” | એમાં તમારી રહી ભલાઈ.”</poem>'''}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
“મારી ભલાઈનું બહાનું કાઢવું રહેવા દે અને...” ત્યાં વચ્ચે જ કલ્લુ બોલી ઊઠ્યો : “હું સાચું કહું છું. બહાનું નથી આ. તમે જુઓ છો ને... | “મારી ભલાઈનું બહાનું કાઢવું રહેવા દે અને...” ત્યાં વચ્ચે જ કલ્લુ બોલી ઊઠ્યો : “હું સાચું કહું છું. બહાનું નથી આ. તમે જુઓ છો ને... | ||
લાગ્યા છે મારા ભોગ. | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem>લાગ્યા છે મારા ભોગ. | |||
મને વિચિત્ર થયો છે રોગ, | મને વિચિત્ર થયો છે રોગ, | ||
નીકળે છે લોહી શરીરે, | નીકળે છે લોહી શરીરે, | ||
મારું મોત થશે ધીરે ધીરે.” | મારું મોત થશે ધીરે ધીરે.”</poem>'''}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
બંકી બિલ્લીએ ધ્યાનથી કલ્લુ સામે જોયું. | બંકી બિલ્લીએ ધ્યાનથી કલ્લુ સામે જોયું. | ||
કલ્લુના શરીર પર ટામેટાંનો લાલ રસો, જાણે શરીરમાંથી નીકળતું લોહી ! | કલ્લુના શરીર પર ટામેટાંનો લાલ રસો, જાણે શરીરમાંથી નીકળતું લોહી ! | ||
એટલે એ બોલી : “તને કયો રોગ થયો છે ? આ બધું લોહી...” એટલે જવાબમાં કલ્લુએ કહ્યું : | એટલે એ બોલી : “તને કયો રોગ થયો છે ? આ બધું લોહી...” એટલે જવાબમાં કલ્લુએ કહ્યું : | ||
“રહ્યો નથી હવે હું નરવો, | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem>“રહ્યો નથી હવે હું નરવો, | |||
દેખાવ મારો થયો છે વરવો, | દેખાવ મારો થયો છે વરવો, | ||
ઉપાય નથી આ રોગતણો, | ઉપાય નથી આ રોગતણો, | ||
અફસોસ હવે કેવળ કરવો.” | અફસોસ હવે કેવળ કરવો.”</poem>'''}} | ||
{{Poem2Open}} | |||
એમ કહી તે પાછો રોવા લાગ્યો. | એમ કહી તે પાછો રોવા લાગ્યો. | ||
“અલ્યા કલ્લુ ! રડવાથી શું વળે ? રોગનો ઇલાજ કરવો જોઈએ ને !” | “અલ્યા કલ્લુ ! રડવાથી શું વળે ? રોગનો ઇલાજ કરવો જોઈએ ને !” | ||
| Line 48: | Line 53: | ||
બંકી બિલ્લી વાત સાંભળી ત્યાંથી ચુપચાપ ચાલી ગઈ. | બંકી બિલ્લી વાત સાંભળી ત્યાંથી ચુપચાપ ચાલી ગઈ. | ||
એ વાતને થોડા દિવસ પછી એક વાર કલ્લુ ઉંદર લોટ ખાઈને ભાગતો જતો હતો. શરીરે લોટ ચોંટ્યો હતો. એટલામાં સામે મળી બંકી બિલ્લી. તે બોલી : “અલ્યા કલ્લુ ! કેમ છે તને હવે ?” બંકીને જોઈ કલ્લુ ગભરાયો અને બોલ્યો : “મને... મને...” અચાનક બોલતાં-બોલતાં તેને ટામેટાવાળી વાત યાદ આવી ગઈ. એટલે સ્વસ્થ થઈ તેણે કહ્યું : “સદુ સસલાએ મને શરીરે પાઉડર લગાડવા આપ્યો છે તે લગાડીને ફરું છું તો થોડું સારું લાગે છે. બાકી આ રોગનો કોઈ ઇલાજ જ નથી એમ સદુ સસલાનું માનવું છે. હું જે થોડા દિવસ જીવીશ તે આ પાઉડર લગાડીને.” એમ કહી કલ્લુ ધીમધીમે ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો. એની દયા ખાતી બંકી બિલ્લી પણ તેને અડ્યા વગર ત્યાંથી ચાલી ગઈ. એના ગયા પછી કલ્લુએ ખુશ થઈને ગાયું : | એ વાતને થોડા દિવસ પછી એક વાર કલ્લુ ઉંદર લોટ ખાઈને ભાગતો જતો હતો. શરીરે લોટ ચોંટ્યો હતો. એટલામાં સામે મળી બંકી બિલ્લી. તે બોલી : “અલ્યા કલ્લુ ! કેમ છે તને હવે ?” બંકીને જોઈ કલ્લુ ગભરાયો અને બોલ્યો : “મને... મને...” અચાનક બોલતાં-બોલતાં તેને ટામેટાવાળી વાત યાદ આવી ગઈ. એટલે સ્વસ્થ થઈ તેણે કહ્યું : “સદુ સસલાએ મને શરીરે પાઉડર લગાડવા આપ્યો છે તે લગાડીને ફરું છું તો થોડું સારું લાગે છે. બાકી આ રોગનો કોઈ ઇલાજ જ નથી એમ સદુ સસલાનું માનવું છે. હું જે થોડા દિવસ જીવીશ તે આ પાઉડર લગાડીને.” એમ કહી કલ્લુ ધીમધીમે ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો. એની દયા ખાતી બંકી બિલ્લી પણ તેને અડ્યા વગર ત્યાંથી ચાલી ગઈ. એના ગયા પછી કલ્લુએ ખુશ થઈને ગાયું : | ||
“હું છું નાનકડો કલ્લુ | {{Poem2Close}} | ||
બનાવી મેં બિલ્લીને ઉલ્લુ.” | {{Block center|'''<poem>“હું છું નાનકડો કલ્લુ | ||
બનાવી મેં બિલ્લીને ઉલ્લુ.”</poem>'''}} | |||
{{Poem2Open}} | |||
આમ કલ્લુએ ચતુરાઈથી પોતાનો જીવ બે વાર બચાવ્યો. | આમ કલ્લુએ ચતુરાઈથી પોતાનો જીવ બે વાર બચાવ્યો. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
| Line 55: | Line 62: | ||
<br> | <br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 | ||
|previous = | |previous = લાડુ-ચોર | ||
|next = | |next = જમીનદારનું વીલ | ||
}} | }} | ||