પ્રતિપદા/૧૭. મનીષા જોષી: Difference between revisions

પ્રતિપદા/૧૭. મનીષા જોષી (view source)

Revision as of 08:46, 15 July 2021

2,565 bytes added , 08:46, 15 July 2021

→�

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 233: / Line 233: @@
 બત્રીસ પકવાન ભરેલી થાળીથી,
 મૂંઝાઈ જઉં છું
 એક ખાલી વાટકીથી.
 વાસણો ઠાલાં ને વાસણો ભરેલાં,
@@ Line 263: / Line 262: @@
 પરમ દિવસથી
 તે ’દિ થી.
+</poem>
+===૮. કંદમૂળ===
+<poem>
+હું
+ઉપવાસી પતિવ્રતા
+ક્ષુધાથી વ્યાકુળ
+આ કંદમૂળ દેખાય છે હાથવેંતમાં
+પણ તોડવા જઉં તો
+જાણે ઊંડે ને ઊંડે ઊતરી રહ્યાં છે જમીનમાં.
+હું ખોતરી રહી છું જમીન
+હું ખેંચાઈ રહી છું જમીન તળે
+હું સરકી રહી છું
+કંદમૂળના સ્વર્ગ ભણી.
+***
+પાતાળમાંથી
+મૂળસોતા ઉખેડીને
+ફંગોળ્યા, કંદમૂળ
+મેં ઊંચે આકાશ તરફ
+હવે જોઉં છું તો
+કંદમૂળ લટકી રહ્યાં છે
+અધ્ધર હવામાં
+મારા હાથ લંબાય છે, સાત ગણા
+અને કંદમૂળ ઊડે છે હવામાં, ચૌદ ગણા
+***
+મારા મોંમાં,
+મારી યોનિમાં ખૂંપી રહ્યાં છે કંદમૂળ
+છેક તળ સુધી
+અને મારી જીભ તળે
+ઓગળી રહ્યો છે,
+શક્કરિયાં બટાટાનો શીરો.
+– કંદ વિનાનાં મૂળ,
+અને મૂળ વિનાનાં કંદ –
+ઊગી રહ્યાં છે મારી યોનિમાં
+બીજ બનીને.
+***
+શરીરના ક્ષાર શોષી લઈને
+હૃષ્ટપુષ્ટ થયેલાં આ કંદમૂળ
+નક્કી જીવ લઈ લેશે મારો.
+– કંદ વિનાનાં મૂળ,
+અને મૂળ વિનાનાં કંદ –
+મૂળ અને કંદને લાખ ભેગાં કરું હું
+પણ જમીન નથી આપતી જગ્યા તસુભર.
+અને હવા,
+લઈ જઈ રહી છે મારા બે હાથને
+એકમેકથી દૂર, અતિ દૂર.
+એક બટકું ભરું કંદને
+ત્યાં મૂળિયાં,
+જકડી લે છે મારા શરીરને.
+હું અશક્ત,
+ઊડી રહી છું આકાશમાં
+અને પૃથ્વીલોકનાં મૂળ
+દેખાઈ રહ્યાં છે ઉપરથી
+જમીનથી સાવ વિખૂટાં.
 </poem>