કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરિકૃષ્ણ પાઠક/૩૧. બાંકડે બેઠો છું

૩૧. બાંકડે બેઠો છું

ગાડી આવે-જાય, બાંકડે બેઠો છું;
અંદર કંઈ કંઈ થાય, બાંકડે બેઠો છું.

આમ જુઓ તો એના એ વર્ષોના પાટા
સીધા સીધા જાય, બાંકડે બેઠો છું.

હમણાં આવ્યું કોણ? અહીંથી કોણ ગયું આ?
પળમાં તો ભુલાય, બાંકડે બેઠો છું.

કોઈ કોઈ ચહેરાની રેખા માંડ ઉકેલું –
નામ કેમ પુછાય? બાંકડે બેઠો છું.

તડકા-છાંયા આગળ-પાછળ ફરતા રહેતા;
એ જ વાયરા વાય, બાંકડે બેઠો છું.

સાંધા-સિગ્નલ-ઝંડી-ફાટક-સીડી-બત્તી
– દુનિયા અજબ લહાય, બાંકડે બેઠો છું.

ઘટ આવે કે નૂર ચડે, નુકસાની લાગે;
એવું તો ભૈ થાય, બાંકડે બેઠો છું.

ખુદાબક્ષ છે કોઈ, કોઈ છે ઇજ્જતવાળા;
બાકી શું કહેવાય? બાંકડે બેઠો છું.

ગણવેશોની શિસ્ત મૂળમાં ઝાવાં ભરતી,
ભોંય સરકતી જાય, બાંકડે બેઠો છું.

ઝાઝું ના સમજાય, બાંકડે બેઠો છું;
ગાડી આવે-જાય, બાંકડે બેઠો છું.

(જળમાં લખવાં નામ, પૃ. ૧૬૦)