હરીશ મીનાશ્રુની કવિતા/વ્યંજના

વ્યંજના

સેરવી કટિવસ્ત્રને પ્રકટી ક્ષણો શૃંગારની
વ્યંજના! કેવળ હવે તું સૂચના અભિસારની

મત્ત પુંકેસરની ટોચેથી ઝરે તે અક્ષરો
ને હવામાં ગંધ છે તે અર્થ કે આકારની?

નિસ્સમય વચ્ચે સહજ જ્યાં સંચરે વાગીશ્વરી
શબ્દમાં સંમોહિની પમરે ષડ્જ ગાંધારની

પુષ્પવત્ પૃષ્ઠો ઊકલતાં જાય છે માનસ વિષે
ઊઘડે ઇન્દ્રિયવત્ ઉચ્છલ કથા અંધારની

અન્વયો પ્રાદુર્ભવે, દ્વન્દ્વો શમે છંદોલયે
પ્રાણમાં પ્રસરી ગઈ ભાષા સકલ સ્વીકારની