કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/વિધિયોગ

૭. વિધિયોગ

⁠તું શિખરે, હું તળિયે;
⁠કહેને, કેમ કરીને મળિયે?

શિખરતણી એ ટોચ શકે નહીં દૃષ્ટિ ન્યાળી :
કેવો આ વિધિયોગ? વૃક્ષ વિણ તડપે ડાળી.
મરણભૂમિ પર જીવન જેવું જીવન લઈ રઝળિયે!

નહીં મિલનની આશ : નહીં રે ફલ આ તપનું :
સાચ થઈ ના શકે : રહેશે બસ એ સપનું.
વ્યથાતણો ગોવર્ધન અવ નવ ઝીલ્યો જાય આંગળીએ!

⁠(કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૩૧)