ન ચંદ્ર, નહિ તારકો, પવનનો ય સંચાર ના; મહાગહન રાત્રિના નિબિડ અંધકારે ઢળ્યાં ધરાગગન, રાત આખી નિજ વાત ક્હેતાં રહ્યાં રહસ્યમય; શબ્દ શાં વરસતાં ધીમે બિન્દુડાં! અને નીરખ્યું પ્રાતમાં: પૃથિવી અંગઅંગે દીઠી અસંખ્ય તૃણની પ્રસન્ન પુલકંત રોમાવલિ.