કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – ઉશનસ્/૩૨. વિશ્વજનની સ્વરૂપ!
૩૨. વિશ્વજનની સ્વરૂપ!
ઉશનસ્
વળાવી બા, આવું, ઘરમહીં પ્રવેશું, નીરખું તો,
નવાઈ! ના ખાલી કશું જ ઘરમાં! કો સભરતા
બધે છે વ્યાપેલી જનનીરૂપ! આ શૂન્ય ન સ્થિતિ!
પથારીમાં જોઈ હતી મૂરત જે વ્યક્તિરૂપ તે
હવે થૈ વિભૂતિસ્વરૂપ વિકસંતી ચિતવને,
કરુણા-વાત્સલ્યે સભર નરી એ વિશ્વજનની!
પરંતુ રેખાઓ પરિચિત મને એ મુખતણી
ચહી જેને માતા કહી કહી મમત્વે ભજી, યજી;
અરે, એને આવા વિતત રૂપમાંયે લઉં પ્રીછી;
તને હંમેશાંયે વતનઘર વંટોળ વચમાં,
ભીંજાતી ભીંતોમાં ટગુમગુ થતી દીવડી સમી
અને સંધ્યાકાળે તુલસીતણી ડોલે ઘૃતતણા
દીવારૂપે શીળી પ્રસરતી પ્રભા ક્યાં દીઠી ન’તી?
પિતાના પૂજાપે પમરતી ન’તી ધૂપસળી તું?
(સમસ્ત કવિતા, ‘વળાવી બા, આવ્યા’ સૉનેટ-ગુચ્છમાંથી, પૃ. ૩૫૩)