કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – બાલમુકુન્દ દવે/૨૬. તું જતાં

૨૬. તું જતાં

બાલમુકુન્દ દવે

(સદ્ગત પત્નીને)
પ્રજળી કજળી ગઈ ચિતા,
ઉર બીજી સળગી સદાયની!
જલશે જીવતાં લગીય રે
સપનોનું સમશાન જિંદગી!
દિન સૌ ભડકા છ આગના!
રજની સૌ ઢગલા છ ખાખના!
વિધિના વસમા છ વાયરા!
પ્રિય! આશાઅવસાન જિંદગી!

પગમાં નવ હો ઉપાન, ને
ધખતી હોય ધરા જ ધોમથી,
જલ હોય ન જોજનો લગી,
ઊડતી હોય જ આગ કંઠથી; —

તનને મનને તપાવતો
ત્યમ હું એકલ જાઉં રે ધપ્યો!
ભવનો પથ આ પ્રલંબ રે
અણખૂટ્યો, પણ ખેડવો રહ્યો!

કરચો સહુ એકઠી કરી,
સપનોની ગઠડી શિરે ધરી,
કદમે કદમે તને સ્મરી,
કરતો કૂચ મુકામની ભણી!

૯-૧૦-’૪૭
(બૃહદ્ પરિક્રમા, પૃ. ૯૩)