કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/વડવાયું

૬. વડવાયું

ઘરને ઘેરી વળી વડવાયું.
હોંશે કરીને અમે વૃક્ષને વાવિયું ને,
⁠ હોંશે કરીને નીર પાયું;
માની લીધું કે વડ વા ઝડી ઝીલશે ને
⁠ દેશે આતપમાં છાંયું.
⁠ ઘરને ઘેરી વળી વડવાયું.
સૂરજ મા’રાજને આઘેરા રાખતું;
⁠ ડાળીનું માળિયું રચાયું;
એકથી અનેક એવાં મૂળ ફૂટિયાં
⁠ જેથી ઘર ધરમૂળથી ખોદાયું.
⁠ ઘરને ઘેરી વળી વડવાયું.
બળતા બફારા અમ આતમને મૂંઝવે,
⁠ વડલે અટવાયા શીત વાયુ;
ઓછાં હતાં અમારાં આપદનાં ઓઢણાં
⁠ કે વડલે લાગી ગઈ છે લ્હાયું!
⁠ ઘરને ઘેરી વળી વડવાયું.

⁠(રામરસ, પૃ. ૨૨)