કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/સરોદ બાજે
Jump to navigation
Jump to search
૨૩. સરોદ બાજે
બાજે સરોદ બાજે,
અકલિત કોઈ અવાજે
બાજે સરોદ બાજે.
કોઈ સમય દે ફૂલઝડી
સૂરોની સ્નેહ સુહાગી;
કોઈ સમય દે ત્રુટક તૂટતી
શ્રુતિ વેદના દાગીઃ
કંઈક નવું, કંઈ અણકલ્પ્યું એ
વાજી મને નવાજે.
બાજે સરોદ બાજે.
રાગ ન જાણે, નહીં રાગિણી,
બજતો તો ય સુરાગે;
અદ્ભુત એ અણજાણ્યાસૂરે
વણવગડ્યા શો વાગેઃ
સુરાવલીની સુરતા એક જ,
વાજે એક જ કાજે.
બાજે સરોદ બાજે.
બજતો રહેજે ઉરે નિરંતર
મિલન વ્રેહના સૂરે;
તમા નહીં છો તારા સૂરે
હૈયું નિરંતર ઝૂરે;
હૃદય ઝૂરવા ઓર ચહે છે
તવ ગુંજે યા ગાજે.
બાજે સરોદ બાજે.
(સુરતા, પૃ. ૧૦-૧૧)