કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – શૂન્ય પાલનપુરી/૩૫. પ્રાણ હરખાતો નથી

૩૫. પ્રાણ હરખાતો નથી

જ્યાં લગી કાંટો સુમનનો કરમાં ભોંકાતો નથી,
બાગનો સાચો પરિચય ત્યાં લગી થાતો નથી.

એ જ છે સાચો ઝવેરી સારહીન સંસારમાં,
કાચ ને હીરામાં જેને ફેર દેખાતો નથી.

જેટલા હાતમ છે એ પણ આખરે મહોતાજ છે,
એ જ કારણ હાથ મારો ક્યાંય લંબાતો નથી.

છે અમારે મન તો એ નિર્મળ ઝરણ પણ ઝાંઝવાં,
જેમના કાંઠે તરસતો પ્રાણ હરખાતો નથી.

જાઓ દુનિયાની ખબર તો લો કે એને શું થયું!
કેમ તાજો ઘાવ દિલ પર આજ દેખાતો નથી?

સાહ્યબી તો એ જ ઘરની, હો ભલે અદના કુટિર,
દિલનો દરવાજો કદી જ્યાં શૂન્ય ભીડાતો નથી.

(શૂન્યનો વૈભવ, પૃ. ૩૫૬)