ગાતાં ઝરણાં/મનીષા

મનીષા

ચાહું છું એટલી તાસીર હૃદયના કરમાં,
જેના એક સ્પર્શથી પૂરાય બધે રંગોળી,
જે રીતે સાંજના સોનાથી મઢેલા તડકા,
અવનિના અંગ પરે જાય છે પીઠી ચોળી.

*ચાહું છું એટલું ધનભાગ્ય મને પ્રાપ્ત થશે,

કોઈનો હર્ષ મને પણ જો હસાવી જાણે,
જે રીતે ચાંદ ચકોરીને રમાડી લે છે,
જે રીતે પુષ્પ સુગંધીને વસાવી જાણે.

*ચાહું છું કોઈમાં વિશ્વાસ મૂકી દઉં આજે,

જિંદગી કોઈનો એ રીત સહારો લઈ લે,
જે રીતે આવીને ઠલવાય હજારો મોજાં,
જેમ સાગરનો બધો ભાર કિનારો લઈ લે.

*ચાહું છું એટલું રંગીન જીવન થઈ જાયે,

વેદીઆ મારી તબીયતને ‘ગુલાબી’ કહી દે;
જે રીતે રાહમાં ભૂખ્યાને લથડતો જોઈ,
સજ્જનો નાક ચઢાવીને ‘શરાબી’ કહી દે!

*ચાહું છું એટલી ખૂબી હું જીવન-દર્પણમાં,

ખામીઓ એમહીં પોતાની, નજર આવી જાય,
જેમ પંથી કોઈ આંધી મહીં અટવાઈ જતાં,
વીજળી રાહ બતાવે અને ઘર આવી જાય.

*ચાહું છું મારા વિચારોના વમળને લઈને

શાંત સાગરમાં જઈને કોઈ પધરાવી દે,
જે રીતે બાળને માથેથી ઉતારી લોટી,
માત પાદરની નીરવતામહીં રેલાવી દે.

૫-૧૦-૧૯૫૨