સોરઠી સંતવાણી/સેજલડીનો સ્વાનુભવ

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


સેજલડીનો સ્વાનુભવ

પિયુ રે પિયુ તમે શું કરો, સજની!
રવિ રે ઊગે દન દન રે,
પરણ્યા રે પછી તુંને પ્રેમરસ મળશે ઈ તો
મીઠપ દેશે માંયલું મન :
સેજલડીમાં સૂતાં રે, પિયુજીની ખબરું પડે,
બાયું! એ વર વિન્યા રે, કો’ને સખી કેમ તો રડે!
એનો અનુભવ કરિયેં રે, જોતાં રૂડા સાધુ મળે.
એક રે સાહેલડી આવી કરીને મારા
કાનમાં કહી ગઈ રે વાત રે;
છાના આવે ને વાલો છાના રે જાવે ઇ તો
સખી સાહેલીની સાથ :
નાહોલિયો છે નાનો રે, હેરણું તો હાથ પડે,
બાયું! એ વર વિન્યા રે, કો’ને સખી! કેમ તો રડે!
નાહોલિયો મારો બાળબ્રહ્મચારી ને
જતિએ કમાવેલા રે જોગ જી;
ક્યાંક ક્યાંક છાનો વાલો ક્યાંક ક્યાંક પરગટઈ તો
નહીં શાહુકાર નહીં ચોર;
નાડીવૈદ્ય નીરખ્યો રે, ત્રિભોવન તેની રેત કે. — બાયું.
સંસારિયામાં મારો ચેરો કરે છે
જણ જણ જૂજવાં રે લોક જી;
સગું રે કુટુંબ મારું સરવે મળીને મારા
શિર પર મેલે ભાર;
શરણુંમાં રાખો રે, આવી હરિ તમ તો વડ્યે. — બાયું.
આ રે સેજલડીમાં બહુ સુખ પામ્યાં
રમતાં દિવસ ને રેન રે;
કુંવારી સુંદરી શું જાણે કંથમાં ઈ તો
વસમી વિયાજમ કેરી વેણ્ય —
કોની આગળ કેયીં રે, વાતું છે વિવેક તણી. — બાયું.
હેળ્યું કરીને હેરવા ગઈ’તી
હરતાં ફરતાં સોઈ;
આઘેરાં જઈને અમે પાછાં એ પડિયાં, મારી
નજરુંમાં ના આવ્યું કોઈ;
એવા નાડી-વૈદ્ય નીરખ્યા રે, નીરખી મારાં નેણલાં ઠરે. — બાયું.
દેવાત શરણુંમાં આવી કરી મારે
નિત નિત લીલા હવે લેર;
ભોજલ કે’છે મારી જમની ભે ભાંગી ઈ તો
સમજી લે માયલા તું તો શેણ!
અચળ પંથ ભાળ્યો રે, ધાર્યો દાતા ધૂન રે ધણી. — બાયું.

[ભોજલ]