આત્માની માતૃભાષા/25: Difference between revisions

{{Heading|બારેસોળે તો ખીલ્યાં આવડાં|હરિકૃષ્ણ પાઠક}}

<poem>

સખી, ગણું ગણું તે કઈ મંજરી,

{{Right|મુંબઈ, ૧-૧૨-૧૯૩૪}}

</poem>

{{Poem2Open}}

એક સખીનો સખી પ્રત્યેના આનંદ-ઉમળકાના ઉદ્ગાર રૂપે પ્રગટેલું આ કાવ્ય છે, જે સમુચિત રીતે ગીતમાં ઢળ્યું છે. સખીની દેહલતા પર મ્હોરતી આવતી રૂપ-મંજરીઓનો ક્રમશ: ઉલ્લેખ થતો આવે અને દ્વાદશ વયની કિશોરી સોળની-ષોડશી થવા તરફ વિકસી રહેલાં રૂપની છટાઓ પ્રગટાવતી જાય, અને એ રૂપ-મંજરીઓ ગણતાં કંઈનું કંઈ તો પાછું રહી જાય તેટલું કહેવા ‘બારેસોળે તો ખીલ્યાં આવડાં'માં યોજાતો શબ્દ ‘આવડાં’ નોંધવા જેવો છે. ‘આવડાં’ એટલે ‘એવડાં’ કે જેનાથી ધરતીનાં — ભૂમિનાં ભાગ્ય ખીલી ઊઠે!

આટઆટલું કહ્યા પછી ફરીથી ‘બારે સોળેથી ખીલ્યાં આવડાં’ કહીને હજી અદકા રૂપે ખીલશો એવી મંગલકામના કર્યા વિના આ સખીની સહિયર કેમ રહી શકે? ‘મ્હોર્યા માંડવા'નો પ્રયોગ કદાચ આવી રહેલા કોઈ મંગલ પ્રસંગનો સંકેત કરે છે. પૂરા સત્તર અંતરામાં વહેતું આ ગીત કવિએ ધરેલું એક મોંઘું નજરાણું છે.

{{Poem2Close}}