કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરીન્દ્ર દવે/૪૭. એક જ છે: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
(Created page with "{{Heading| ૪૭. એક જ છે}} <poem> આમ મન્સૂર ને મજનૂની કથા એક જ છે, વિશ્વથી તૃપ્ત કે તરસ્યાની દશા એક જ છે. ઝીલીને એટલા ટુકડા મેં ગુજાર્યું જીવન, કેમ માનું કે ફકીરોનો ખુદા એક જ છે! જીવતાં વસ્ત્ર બન્યું, મ...") |
No edit summary |
||
Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading| ૪૭. એક જ છે}} | {{Heading| ૪૭. એક જ છે}} | ||
<poem> | <poem> | ||
Line 8: | Line 9: | ||
મંદિરો સાવ જુદાં છે ને ધજા એક જ છે. | મંદિરો સાવ જુદાં છે ને ધજા એક જ છે. | ||
મિત્રને જીતવો, દુશ્મનને પરાજિત કરવો, | મિત્રને જીતવો, દુશ્મનને પરાજિત કરવો, | ||
દર્દ આ બેઉ અલગ છે ને દવા એક જ છે. | દર્દ આ બેઉ અલગ છે ને દવા એક જ છે.<br> | ||
૧૯૭૫ | ૧૯૭૫ | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Right|(ચાલ, વરસાદની મોસમ છે, પૃ. ૪૫૫)}} | {{Right|(ચાલ, વરસાદની મોસમ છે, પૃ. ૪૫૫)}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૪૬. ચાલ, વરસાદની મોસમ છે | |||
|next = ૪૮. કહેણ | |||
}} |
Latest revision as of 03:09, 13 November 2022
૪૭. એક જ છે
આમ મન્સૂર ને મજનૂની કથા એક જ છે,
વિશ્વથી તૃપ્ત કે તરસ્યાની દશા એક જ છે.
ઝીલીને એટલા ટુકડા મેં ગુજાર્યું જીવન,
કેમ માનું કે ફકીરોનો ખુદા એક જ છે!
જીવતાં વસ્ત્ર બન્યું, મોત પર બન્યું ચાદર,
મંદિરો સાવ જુદાં છે ને ધજા એક જ છે.
મિત્રને જીતવો, દુશ્મનને પરાજિત કરવો,
દર્દ આ બેઉ અલગ છે ને દવા એક જ છે.
૧૯૭૫
(ચાલ, વરસાદની મોસમ છે, પૃ. ૪૫૫)