18,450
edits
કાવ્ય-આચમન શ્રેણી - પ્રહ્લાદ પારેખ/૩૦. છેલ્લી પૂજા: Difference between revisions
કાવ્ય-આચમન શ્રેણી - પ્રહ્લાદ પારેખ/૩૦. છેલ્લી પૂજા (view source)
Revision as of 04:20, 25 June 2022
, 04:20, 25 June 2022no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
‘‘બુદ્ધનો સ્તૂપ કો પૂજે, મોતની તો સજા ઠરી.’’ | ‘‘બુદ્ધનો સ્તૂપ કો પૂજે, મોતની તો સજા ઠરી.’’ | ||
:::સંધ્યા તણા આર્ત વિલાપ કેરી | |||
:::છાયા ઢળે છે જગ શોક-ઘેરી. | |||
:::વિલાપ કેરા પડઘા સમા આ | |||
:::ડંકા પડે મંદિર-આરતીના. | |||
:::ત્યારે ધરીને કર આરતીની | |||
:::સામગ્રી, કો સુંદરી આવતી’તી : | |||
:::તેણે સુણી શું નવ રાજઆજ્ઞા ? | |||
:::સુણી છતાં વા કરતી અવજ્ઞા ? | |||
ધીમાં જેવાં મૃદુલ પગલાં આભ ચંદા ધરે છે, | ધીમાં જેવાં મૃદુલ પગલાં આભ ચંદા ધરે છે, | ||
| Line 22: | Line 22: | ||
દેતી, આવે સ્તૂપની કરવા શ્રીમતી આજ સેવા. | દેતી, આવે સ્તૂપની કરવા શ્રીમતી આજ સેવા. | ||
:::નાચી રહી છે નવશિખ આરતી, | |||
:::નાચંત તેની શતરશ્મિ આંખડી; | |||
:::કરે ધરેલી ફૂલમાળ કેરી | |||
:::નાચી રહી સર્વ પ્રફુલ્લ પાંખડી. | |||
ભક્તિભારે નયન નમણાં સ્તૂપ પાસે ઢળે છે; | ભક્તિભારે નયન નમણાં સ્તૂપ પાસે ઢળે છે; | ||
| Line 32: | Line 32: | ||
ઓષ્ઠો તેના મધુર ફરકે, મંદ તેવું લવે છે. | ઓષ્ઠો તેના મધુર ફરકે, મંદ તેવું લવે છે. | ||
:::છેલ્લી હતી એ નવશિખ આરતી, | |||
:::ને સ્તૂપકંઠે ફૂલમાળ છેલ્લી; | |||
:::વાતો હતી અંતિમ સર્વ આજની, | |||
:::ને આખરી એ પળ જિંદગી તણી. | |||
બુદ્ધના સ્તૂપની પૂજા કરંતી જોઈ સુંદરી, | બુદ્ધના સ્તૂપની પૂજા કરંતી જોઈ સુંદરી, | ||
પુરના રક્ષકો કેરી પ્રકોપે આંખ પ્રજ્વળી. | પુરના રક્ષકો કેરી પ્રકોપે આંખ પ્રજ્વળી. | ||
:::‘‘તેણે સુણી શું નવ રાજઆજ્ઞા ? | |||
:::સુણી છતાં વા કરતી અવજ્ઞા ?’’ | |||
:::કરે ધરી એ નિજ ખડ્ગ આવતો, | |||
:::આજ્ઞા-અવજ્ઞા નીરખી જળી જતો. | |||
:::કંપી રહે છે નવશિખ આરતી, | |||
:::ને ધ્રૂજતી સૌ ફૂલમાળ-પાંખડી; | |||
:::નભે બધા તારક થરથરે છે; | |||
:::નિસર્ગ જાણે ડૂસકું ભરે છે. | |||
‘‘ઉલ્લંઘી રાજઆજ્ઞાને કોણ તું સ્તૂપ ‘પૂજતી ?’’ | ‘‘ઉલ્લંઘી રાજઆજ્ઞાને કોણ તું સ્તૂપ ‘પૂજતી ?’’ | ||
| Line 55: | Line 55: | ||
નમેલા સુંદરી કેરા આવીને એ પડે ગળે. | નમેલા સુંદરી કેરા આવીને એ પડે ગળે. | ||
:::શી આરતી વા ફૂલમાળ ત્યાં એ, | |||
:::જ્યાં પ્રાણ કેરી થઈ પુષ્પમાળ ! | |||
:::ને કાય કેરી થઈ ભવ્ય આરતી, | |||
:::– શિખા સહસ્ર થઈ રક્તધારની ! | |||
{{Right|(બારી બહાર, પૃ. ૧૩૦-૧૩૧)}} | {{Right|(બારી બહાર, પૃ. ૧૩૦-૧૩૧)}} | ||
</poem> | </poem> | ||