ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/સીમાંતે: Difference between revisions

સમરથઃ સારો માણસ – સારો માણસ તો હું છું જ.

યાકુબઃ તું મારી સાથે વાત નહીં કર. આ બે મહિના થઈ ગયા, અહીં આવ્યાને મેં કદી તારી સાથે વાત કરવાની કોશિશ કરી છે?

સમરથઃ ક્યાંથી કરે માણસ હોય તો વાત કરે ને?

યાકુબઃ માણસ-માણસ હતો એટલેસ્તો આ જહન્નમાં ફેંકાયો.

સમરથઃ જગા તો જન્નત જેવી છે. યાર, પણ આપણે એને જહન્નમ બનાવી રહ્યા છીએ.

યાકુબઃ આ મનહૂસ જગહને તું જન્નત કહે છે. ખબર છે તને અદાલતમાં કામ ચલાવી ન શકાય – કોર્ટ માર્શલ કરી ન શકાય એવા કોક ગુનાને માટે એ લોકો અહીં ધકેલી દે છે – ફાટી ગયેલા ગંજી-ફરાકને જેમ પોતાં તરીકે વાપરે ને પોતાં કરતાં કરતાં ઘસાઈ જાય ત્યારે ઉકરડે ફંગોળી દે તેમ ફંગોળી દીધા છે આપણને.

સમરથઃ કેટલો ખૂબસૂરત ઉકરડો છે આ – જરા આજુબાજુ નજર તો કર – જગત કેટલું નીચું ને આપણે કેટલા ઊંચે – ચારેબાજુ ઊંચાઈઓ જ ઊંચાઈઓ – ખૈબર ને બોલન પણ ઉંદરના દર જેવા લાગે – ને પેલી બાજુ હિમાલયના શિખરનાં શિખરો સફેદ ધરતીની ધૂળથી લગીર પણ મેલાં ન થયેલાં શિખરો ને કશ્મીરની ગુંજતી વાદીઓ – દેવદાર ને ચિનારનાં જંગલે જંગલ – એના પર બરફ પડ્યો હોય ત્યારે માખણ ખાતાં પકડાઈ ગયેલા બાળકૃષ્ણના મોં જેવો લાગે.

યાકુબઃ કબૂલ કરું છું કે ખૂબસૂરતીનો ખજાનો પડ્યો છે અહીં પણ ખજાનો ખર્ચી નાખવાનું મન થાય એવો સાથી-દોસ્ત અરે ઇન્સાન તો જોઈએ ને! (એકલા ખૂબસૂરતીના ખજાનાને શું ચોંટે?)

સમરથઃ કેમ હું નથી? હું ઇન્સાન નથી?

યાકુબઃ તું દુશ્મન છે – પાકિસ્તાન પાઈંદાબાદ

સમરથઃ ઑલરાઇટ હિન્દુસ્તાન ઝિંદાબાદ.

સમરથઃ શત્રુ, ઓ બંધુ શત્રુ.

યાકુબઃ ક્યા હૈ ક્યોં ચિલ્લાતે હો?

સમરથઃ ચાલ ને યાર, પાનાં નથી રમવાં.

યાકુબઃ ઠેર, હમણાં આવું છું.

સમરથઃ રોટી ખાઈ.

યાકુબઃ ક્યારનીયે – તારું આચાર ખૂબ અચ્છું હતું.

સમરથઃ ચાલો મારી એકાદ ચીજ તો તમને ગમી.

યાકુબઃ ઠેર – પત્તાં પીસીસ હૂં – સાલા તું હમેશાં પત્તાં લડાવે છે.

સમરથઃ હોય પણ આ મહિનાથી એકની એક કેટથી રમી રમીને મારાં ટેરવાંને ખબર પડી ગઈ છે કે પત્તું કયું છે. બોલ પહેલેથી ત્રીજું પાનું છે ને કાળીનો એક્કો.

યાકુબઃ સાલા – ચોર – પત્તાં જાણી લે છે ને પછી –

::: (ત્રીજું પાનું કાઢે… એ કાળીનો એક્કો નથી) ક્યોં ખા ગયાને ધોકા અપને કો બડા કીમિયાગર સમજતા હૈ : પત્તાનું ઇન્સાન જેવું છે હજારો વાર હાથમાં ફરી જાય પણ પહેચાની જ ના શકાય.

યાકુબઃ યા-ર?

સમરથઃ નહીં – શત્રુ, શત્રુ, પત્તાં હારે ને પત્તાં જીતે એમાં આપણે શું?