મનોહર ત્રિવેદીનાં કાવ્યો/કદી સાંભરે ભાઈ
કદી સાંભરે ભાઈ
નદી જોઉં ને વહેવા લાગે ભીતર એક સગાઈ
પડુંઆખડું રડું હું ત્યારે પળમાં લેતા તેડી
ઝાડ-ઝાંખરાંની વચ્ચે પણ એ જ ચીંધતા કેડી
એકલસૂરો જુએ જરી તો કોણ ઊઠે અકળાઈ?
બાની વાણી ફાગણ ને બાપુ ચૈતર-વૈશાખ
ભાઈ એટલે આંબાડાળે લચી પડેલી સાખ
ઘરમાં એ બોલાશ હતી કે કલરવની વનરાઈ?
આજે મારા ઘરના ફળિયે હું અભ્યાગત હોઉં
સૌની વચ્ચે વસું છતાં યે હું જ મને ના જોઉં
કાળે ખેંચી કિયા કારણે જોજન લગી જુદાઈ?