રચનાવલી/૫૯: Difference between revisions

આ દીર્ઘકાવ્ય ઈન્દ્ર અને ઉર્વશીના સંવાદ રૂપે છે. ઈન્દ્ર સ્વર્ગમાં પાછી ફરેલી ઉર્વશીને આવકારે છે ઉર્વશી કહે છેઃ ‘હું ઉર્વશી આપની કિંકરી’ પણ એના જવાબમાં ઈન્દ્ર કહે છે કે ‘તું નહીં કિંકરી / તું તો સ્વર્ગપાયલની કિંકણીજ’ અને પછી ઉમેરે છે કે પૃથ્વી પરથી પાછા ફરનારમાં આવી જ ગ્લાનિ હોય. નહિ તો શિક્ષા રૂપે સ્વર્ગમાંથી પૃથ્વી પર શા માટે મોકલવામાં આવે? પણ ઉર્વશી એનો પ્રતિભાવ આપતાં કહે છેઃ ‘ પૃથ્વી અહો પૃથ્વી! એની વળી નિંદા?’ ઉર્વશી પૃથ્વીની નિંદાને સહી શકતી નથી. એ કહે છે કે પૃથ્વી પર જવાની એને શિક્ષા નહી, દીક્ષા મળેલી. વળી એમ પણ કહે છે કે તમે અહીં જેને ક્ષણિકતા કહી નિંદો તે જ ત્યાં/ તાજપનું બીજું નામ છે. અને પછી પૃથ્વીથી પાછી ફરેલી ઉર્વશી પોતના પૃથ્વીમાં પલટાયેલી જાહેર કરે છે. કહે છે. હું હવે પૃથ્વી જ પૃથ્વી તણા અંશે પરિવર્તિત, મારું પૃથ્વીગોત્ર/ પુરુરવા માનવેન્દ્રની પત્ની/મારી વાણી હવે પૃથ્વીસ્તોત્ર’ ઈન્દ્ર આ પ્રકારની વાતને ‘નિર્બળ માનસ' ની ઊપજ ઓળખાવે છે. ત્યારે ઉર્વશી સ્વર્ગ સાથે પૃથ્વીની તુલના કરીને કહે છે કે સ્વર્ગ તો બંધિયાર ક્રૂપ છે. એમાં બધું સ્થિર અને શાશ્વત છે, વિકાસ અને સંવર્ધન નથી. ઉર્વશી કહે છે : ‘અહીં હું લોહી લુહાણ એકવાર માનવશું મન લાગી જાય લાગી જાય પ્રાણ પછી સ્વર્ગ કેમે કર્યું ગમે નહીં પ્રેમ તો એક પૃથ્વી જ કરી જાણે સત્ય' ઈન્દ્ર સામે કહે છે કે આ નિર્બળતા છે "આવી નિર્બળતા હું પંપાળુ તો સ્વર્ગ ભીતરથી આપોઆપ પડી જાય પોચુંપચ' ઉર્વશી પ્રત્યુત્તર વાળે છેઃ ‘સ્વર્ગ તણી નાડીઓમાં લોહી ક્યાં છે? ક્યાં છે સ્પંદ? / નાડીઓને તોડી નાખે એવા?’ ઈન્દ્ર ઉર્વશીને સમજાવતા કહે છે : ‘ઉર્વશી તું લવારે ચઢી છે/ ઉત્તપ્ત ઉન્મત્ત કોઈ પૃથ્વીવરે પૃથ્વી તણો રોગ આ પ્રેમ' પણ ઉર્વશી વધુ ને વધુ પૃથ્વી પ્રેમ વ્યક્ત કરતી જાય છે. ઈન્દ્ર ક્રોધથી ભભૂકી ઊઠે છે. પૃથ્વી, પૃથ્વી, પૃથ્વી ચૂપ, પૃથ્વી તણા સાંભળીને લગાતાર પારાયણો પૃથ્વી ભણી મને ક્રોધ અને સૂગ પૃથ્વી પુરુરવા પ્રેમ બધું તારુ નરકમાં જાયને,....' ઈન્દ્ર અંતે ઉર્વશીને શિક્ષા કરે છે : ‘ જા તું પૃથ્વી વિશે કોઈએક ઘરતણી વરતણી/ વધૂ બની રહેજે/ જા તને મારો શાપ છે ઉર્વશી’ ઉર્વશી આ શાપ કે શિક્ષાને વરદાન ગણી માથે ચઢાવે છેઃ ‘વરદાન જ/ મારી આ તમ સ્વર્ગથી જ ચ્યુતિ'