ગુજરાતી અછાંદસ કવિતા-સંપદા/વિરતિ
વિરતિ
મહેન્દ્ર અમીન
કાળને
બાઝી ગયેલાં
વિરતિનાં જાળાં
હવે તો
સાફ કરવાં પડશે
નહિ તો.
મારા અસ્તિત્વની
ધાર
કાટ ખાઈ જશે :
લાવ,
કેટલાંક જૂનાં થઈ ગયેલાં
કાર્યો –
ભલે એનાં એ જ —
જરીક નોખી રીતે કરું :
ઈશુને ગોળીએ વીંધું
અને
ગાંધીને ખીલે ઠોકું.