યુગવંદના/વાંદરો અને વિદ્વાન

વાંદરો અને વિદ્વાન

[વસંતતિલકા]

આ એક જાનવર ને વિદવાન બીજો;
એવા કુભેદ કરજો ન અમારી વચ્ચે;
ભાળે ન સામ્ય અમ બેઉની વચ્ચ અંધા,
કાં કે અમે લઘુમતી, બહુસંખ્ય તેઓ!
જ્ઞાની અમો ઉભય, રે નીરખો અમારાં
ડાચાં પરે જ શું ન અંકિત દિવ્ય પ્રજ્ઞા?
પ્રેમી અમે શું કમ એકબીજાથી? બોલો!
સૌંદર્ય શું ઉભયને નયણે ન સ્પષ્ટ?
દૂરત્વ એ જ દુ:ખ છે! પશુ ને મનુષ્યો
દૂરે ધકેલી સરસાઈ બડાઈ મારે
રે માનવી અવર માનવને હટાવી;
સૌંદર્યશીલ, બહાદુર ઠરેછ પોતે.
૧૯૪૦