અનુનય/કાગળ

કાગળ

વાલમનો વારવાર કાગળ વાંચું ને
⁠હું તો સોનેરી શાઈ જોઈ રાચું;
અણભાળી આંગળીના મીઠા મરોડમાં
⁠મરડાતું મન મારું કાચું.

કાગળની કટકી તે ચટકી, ઊડાઊડ
⁠અખ્ખરના અંજાણ્યા ભમરા!
ગડીઓમાં ભાયગની રેખા લખાણી
⁠મારે ઊઘડ્યા કરમના કમરા!

મૂંગા તે બોલમાં શા મંતર મૂક્યા તે
⁠મારા કાનમાં વજાડી જાય વેણુ;
કોરે તે કંઠ મારે ઝગમગતું ઝાઝેરું
⁠ગમતીલું ગીતનું ઘરેણું!

છાતીમાં સંતાડી છાનો રાખું ને તોય
⁠હોઠે જાતોક ને એ બોલે!
અમને અંજાણ એવા લાગણીના લાડનો
⁠કમખો ધીમેશાથી ખોલે!

૮-૧૦-૧૯૭૨