અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રાજેશ પંડ્યા/રાત પહાડ ફરતે ઘસાશે

રાત પહાડ ફરતે ઘસાશે

રાજેશ પંડ્યા

સૂરજ ઢળતાં
કામ બધાં આટોપી લીધાં
હવે થોડી વારમાં
રાત પહાડ ફરતે ઘસાશે
રાત થોડી ખરબચડી થશે
પહાડ થોડો સુંવાળો
ઢાળ ફૂટી નીકળશે
એટલે પહાડ ઊતરી જઈશ
દૂર દીવા બળશે
અેની વાટ ઝાલી ચાલતો થઈશ
આખે રસ્તે આગિયાઓ તરે
અરધા ઝાંખા સરોવરે
એ તો પછી.
અત્યારે
અણિયાળા પથ્થરના ઢગલા ચોપાસ
એમાં બે ચાર મૂળિયાં —
સૂતરના તાંતણા જેવાં — ખૂંપાવી
પવન સોંસરું વૃક્ષ અજાણ્યું
ધજા જેમ ફરફરે
કે
અરધી લખેલી કવિતાના કાગળ જેમ ફડફડે
એટલી વાર
અરધી કવિતા ઊંડાણે જઈ ઠરે
એટલી વારમાં તો
જરાસંધની જેમ રાતનાં બે ફાડિયાં
પહાડ ફરતે પડ્યાં
આ બાજુ ડૂબે સૂરજ
આ બાજુ ઊગે ચંદ્ર
વચ્ચે દીવા જેમ ટમટમતી ટોચ
એની વાટ ઝાલી તરું
જેમ આગિયાઓ તરે
કાળા પાણીના સરોવરે.
(ગુજરાતી કવિતાચયન : ૧૯૯૮, સંપા. જયદેવ શુક્લ, પૃ. ૫૧-૫૨)