અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ ‘નસીમ’/ફૂલ મારું છે, ખાર મારો છે!
Jump to navigation
Jump to search
ફૂલ મારું છે, ખાર મારો છે!
નસીમ
વિશ્વપથમાં વિહાર મારો છે;
ઊંડે જીવનગુબાર, મારો છે.
ઉપવન જિન્દગીનું રાખું છું;
ફૂલ મારું છે, ખાર મારો છે!
વાયુના પાલવે નથી ખુશ્બૂ;
ઉરનો સુરભિપ્રસાર મારો છે.
કાંઠો શોધું, નથી હું કંઈ મોજું;
વારિધિ બેકિનાર મારો છે.
રંગ નીરખું નિસર્ગના છે કે —
એ નિસર્ગી વિચાર મારો છે!
રૂપ તો દિવ્ય છે બધાં રૂપે,
એક દૃષ્ટિવિકાર મારો છે.
ગીત ઇચ્છાનું કાં બજી ન શકે?
સાજ મારો છે, તાર મારો છે.
દીપ કે ફૂલ જ્યાં ન જોઈ શકો;
સ્નેહીઓ, એ મજાર મારો છે!
હિમબિન્દુ નથી એ કળીઓ પર;
રાતનો અશ્રુસાર મારો છે!
તું દિયે દોષ કોઈને શાને?
જામ મારો, ખુમાર મારો છે!
ઊર્મિના રંગ શું ‘નસીમ’ કહું?
અન્ય ઊર્મિપ્રકાર મારો છે!
(ધૂપદાન, ૧૯૬૫, પૃ. ૧૨૫)