એકતારો/મોરપીંછનાં મૂલ
આભને પાદર એક ચિતારે રાવટી તાણી રે
જી રે એક! રાવટી તાણી,
રાવટીમાં એણે રંગની લાખો પ્યાલીઓ આાણી રે
જી રે ભાઈ! કૂરડી આણી. ૧
આભને પાદર એક ચિતારે છૂબિયું માંડી રે
જી રે કાંઈ છૂબિયું માંડી,
છૂબિયુંમાં એણે છેલ છોગાળાં માનવી આલેખ્યાં રે
છોગાળાં! માનવી આલેખ્યાં. ર
આભને પાદર છેલછોગાળાંની ભીડ જામી ગૈ રે
જી રે ભાઈ! ભીડ જામી ગૈ,
ભીડમાંથી એણે તારવ્યાં નેણાં કામણગારાં રે
નેણાં કો’ક કામણગારાં ૩
આભને પાદર આપમોહ્યાં કૈંક દોડતાં ઘાયલ રે
જી રે ભાઈ! દોડતાં ઘાયલ,
ઘાયલો કેરા સાદ સુણી જાગી શેરીએ શેરી રે
જાગી કાંઈ શેરીએ શેરી. ૪
'આભને પાદર હીંડ ’લ્યા ગાયક!’ કોણ બોલાવે રે
જી રે મુને કોણ બોલાવે!
એ રે બોલાવણહારને એક સંદેશડો આપું રે
સાદો સંદેશડો આપું. ૫
આભને પાદર કેમ આવું! મારી શામળી સુરત રે
જી રે! મારી શામળી સુરત,
શામળાં કાળમુખાં કેરાં ચીતર ક્યાંય ભાળ્યાં છે રે
જી રે ભાઈ! ક્યાંય ભાળ્યાં છે? ૬
આભને પાદર રંગ–ચિતારાને આટલું કે'જો રે
જી રે ભાઈ! આટલું કે’જો,
આટલું કે મુંને ચીતરી આપે મોરનું પીંછું રે
નાનું એક મોરનું પીંછું. ૭
આભને પાદર ગોતજે રે વીરા! નેણલાં એવાં રે
ઘેરાં ઘેરાં નેણલાં એવાં,
આસમાની જેની મોરપીંછાને કાળજે ઓપે રે
પીંછાને કાળજે ઓપે. ૮
આભને પાદર તે દિ’ લાવું મારા એકતારાને રે
જી રે મારા એકતારાને,
એકતારા, કેરે છોગલે ભરજો મોરનું પીંછું રે
નાનું એક મોરનું પીંછું. ૯
આભને પાદર ગેબ ચિતારાને મૂલ ચુકાવું રે
બીજાં તે શું મૂલ ચુકાવું!
છોગલાળો મારો એકતારો ગાશે ગીત, હું નાચું રે
પાયે બાંધી ઘુઘરૂં નાચું. ૧૦