કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/જંતર વાગે

૧૯. જંતર વાગે

જંતર વાગે જીવતર કેરું.
પૃથ્વીના પાષાણપ્રણયથી અધિક ઊંચેરું, અતીવ અનેરું.
⁠ જંતર વાગે જીવતર કેરું.

ફૂલ જોઈ એ બજે પરાગે,
રાગ જોઈ બજતું વૈરાગે,
શબ્દ સૂરની પાર જવા એણે ધર્યો સાધના ગેરુ.
⁠ જંતર વાગે જીવતર કેરું.

પર્વત એને ધૂળની ઢગલી,
ભોમકા એને દશ વીશ પગલી,
મહાસાગરનાં મધજળ એને એક નનકડું નેરું.
⁠ જંતર વાગે જીવતર કેરું.

બહુ દિન ગાયા મોતમલાવા,
અવ શાશ્વત જીવનને ગાવા,
ડેરા તંબૂ ઉઠાવ અહીંથી પ્રણવ, પ્રાણના ભેરુ!
⁠ જંતર વાગે જીવતર કેરું.

⁠(રામરસ, પૃ. ૧૦૨)