કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/ભેદ કરે એ ભૂલે

૩૨. ભેદ કરે એ ભૂલે

ભેદ કરે એ ભૂલે,
હો ભાઈ, ભેદ કરે એ ભૂલે.
એક જ અગનિ જલી રહ્યો છે
⁠ ઘર ઘર કેરે ચૂલે.
⁠ હો ભાઈ, ભેદ કરે એ ભૂલે.

જેવી લાગુ પડી જાય ચાવી કે
⁠ તત્ક્ષણ તાળાં ખૂલે;
ભિન્ન લુહારે ભલે બનાવી,
⁠ એને ચરણ ચિત ડૂલે –
⁠ હો ભાઈ, ભેદ કરે એ ભૂલે.

અગણિત બાગ બગીચા બ્હેકે
⁠ એક જ સરખાં ફૂલે;
મરમી મનડાં મત્ત થઈ એની–
⁠ સત સૌરભને મૂલે.–
⁠ હો ભાઈ, ભેદ કરે એ ભૂલે.

જાતિ પાંતિના ભેદ ભયાનક
⁠ કેમ સરોદ કબૂલે?
જેવી જુએ જ્યોત કે એનું
⁠ મન મગન થઈ ઝૂલે.
⁠ હો ભાઈ, ભેદ કરે એ ભૂલે.

⁠(સુરતા, પૃ. ૯૦)