જનપદ/દીવા દીવા

દીવા દીવા

ચરુ જેવી રાત શિયાળુ
કોઈ નક્ષત્ર ચઢે છે ને આખડે છે રાત સોંસરું.

આંખ ઓકળી
કલૂખડે મરકત મણિ
આયખું આઘા સૂરજ ખભે કળશ
વનમાં ઘસાય અરણી મંથન દંડ.

ચરુની ઊંડળમાં વીજભર મેઘ
તેજી તોખાર ડુંગરા ભીંતોમાં
ગાડવો ઘી
એનાં અંજળિયાં કહેણ.

પાદર.
ન વેણ.
ડૂમો.
બસ પવન વધે
ઢોળાય શબ્દ પર શબ્દ
દીવા દીવા.