ધ્વનિ/યોગહીણો વિયોગ

યોગહીણો વિયોગ

સામે સામે પથ પર જતાં માર્ગ કેરા વળાંકે
ન્યાળી આજે પ્રથમ જ તને, કેટલો કાળ સ્વલ્પ!
તેમાં યે હે રમણિ! દૃગની દીપ્તિના ચારુ પાતે
આખી ઝાંખી કરી શી દીધ સૌંદર્યની મારી ખલ્ક!

એનો છે ના જરીય ઉરમાં શોચ કૈં કિંતુ જાણે?
કે સુણીને ગીત-નિરખી વા સંધિના રંગ—ભવ્ય
જાગો કેવો અધિકતર માધુર્યનો શોષ પ્રાણે?
થાતું, જો તેં મિલન સ્મૃતિથી કૈં કીધું હોત ધન્ય!

સાયંકાલે ધૂસર પુરનાં વૃક્ષના મૂર્ધ્ન દેશે
સોહંતી તે, તરલ નહિ તારા જશી, તન્વી બીજ;
તેં તો મારા નિબિડ-નિશિ-સૌંદર્યના સૌ નિવેશે
રે અંધારાં પલકમહિં અંઘોળિયાં લુપ્ત વીજ !

સાથે બે કૈં ડગ ભરી બની હોત જો મિત્રતુલ્ય ...
ના, ના, એથી અધુરપ તણું દર્દ છે આ અમૂલ્ય.
૨૫-૧૨-૪૩