બાબુ સુથારની કવિતા/લાલની પાસે

૧૬. લાલની પાસે

લાલની પાસે
⁠પીળો
લોહીની પાસે
⁠લીલો
પીળા
⁠પાસે
લીલો
સૂરજમુખીના ફૂલની ધારે ધારે
ડાંગરના છોડ
છોડને કણસલે કણસલે
બબ્બે પક્ષી
એક
⁠ડાબે,
એક
⁠જમણે.
એક
⁠બેઠું બેઠું
⁠ખાય
બીજું
⁠ફોતરાં
⁠ગણે
આછા
⁠પાસે
ગાઢ
દાંતની વચોવચ
કરચલાની પીઠ પર
⁠રાવજી પટેલની પીઠ
અરધી કપાયેલી
જાણે કે જીન
મરી ગયેલા ઘોડા પર
⁠લદાયેલું
લોહીની ભાગોળમાં
ભૂરા રંગનું
⁠આકાશ
એક એક પક્ષીનાં પીંછાંમાં
⁠ઈયળો
બેઠી બેઠી
⁠મેઘ
ખાય
⁠ધનુષ
પીએ
હું જોઉં છું
સૂરજમુખીની નાભિમાં
એક ચાકુ
એના હાથા પર
ફૂટી છે કૂંપણો
મને પ્રશ્ન થાય છે
હું શા માટે કાલે વાન ઘોઘનાં ચિત્રો જોવા ગયેલો?
શા માટે
⁠મેં
મારાં હાડકાંમાં
રાફડા બાંધીને રહેતા
મારા પૂર્વજોની સાથે
બારાખડી વ્યવહાર કરેલો?
ખોવાઈ ગયેલી નદી
એમ કાંઈ મળી આવતી હશે, ભલા?
(‘નદીચાલીસા’ માંથી)