બાળ કાવ્ય સંપદા/દુનિયાની ચાવી
Jump to navigation
Jump to search
દુનિયાની ચાવી
લેખક : કીર્તિદા બ્રહ્મભટ્ટ
(1958)
વાદળમાં નહીં કાણું મમ્મી તોય ટપકતું પાણી
ને ધરતી પર હરિયાળી આ ચાદર કોણે તાણી
આભમહીં રંગોની મમ્મી કોણ કરે છે લહાણી
ને પંખીના કંઠે મૂકી કોણે મીઠી વાણી
ઘન અંધારે ઝળહળ દીઠી આગિયા કેરી પાંખો
આ સૃષ્ટિને જોવા માટે કોણે દીધી આંખો
ફૂલોને ફો૨મ દીધી છે રંગ રૂપની સાથે
તાજ સમી કલગી શું દીધી મોરલિયાને માથે
દરિયામાં ઠલવાતી નદીઓ તોય ન એ ઊભરાય
મીઠા જળથી નાતો એને તોયે ખારો થાય
સદીઓથી ઊભેલા પર્વત આકાશે જઈ અડતા
એ પર્વતની ટોચથી ઊંચે પંખીડાં જઈ ચડતાં
મને કહોને કોની પાસે છે દુનિયાની ચાવી ?
રોજ રાતની બંધ દિશા દે અજવાળે ઉઘડાવી