બાળ કાવ્ય સંપદા/સિંહની પરોણાગત
Jump to navigation
Jump to search
સિંહની પરોણાગત
લેખક : રમણલાલ સોની
(1908-2006)
રીંછ એકલું ફરવા ચાલ્યું, હાથમાં લીધી સોટી;
સામે રાણા સિંહ મળ્યા રે, આફત આવી મોટી.
ઝૂકીઝૂકી ભરી સલામો, બોલ્યું મીઠાં વેણ :
“મારે ઘેર પધારો રાણા ! રાખો મારું કહેણ.
હાડ-ચામડાં બહુબહુ ચૂંથ્યાં, ચાખોજી મધ મીઠું;
નોતરું દેવા ખોળું તમને, આજે મુખડું દીઠું !"
રીંછ જાય છે આગળ, એના પગ ધબધબ,
સિંહ જાય છે પાછળ, એની જીબ લબલબ.
“ઘર આ મારું, જમો સુખેથી મધની લૂમેલૂમ"
ખાવા જાતાં રાણાજીએ પાડી બૂમેબૂમ.
મધપૂડાનું વન હતું એ; નહીં માખોનો પાર;
બટકું પૂડો ખાવા જાતાં વળગી લારોલાર !
આંખે, મોઢે, જીભે, હોઠે ડંખ ઘણેરા લાગ્યા;
“ખાધો બાપ રે !” કરતાં ત્યાંથી વનરાજા તો ભાગ્યા.
રીંછ એકલું ફરવા ચાલ્યું, હાથમાં લીધી સોટી,
સામે રાણા સિંહ મળ્યા'તા, આફત ટાળી મોટી !