મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /આનંદઘન પદ ૩

પદ ૩

આનંદઘન

અવધૂ નામ હમારા રાખે, સો પરમ મહારસ ચાખે.          અવધૂ

નહીં હમ પુરુષ, નહીં હમ નારી, વરન ન ભાત હમારી;
જાતિ ન પાંતિ, ન સાધન સાધક, નહીં હમ લઘુ, નહીં ભારી.          અવધૂ

નહીં હમ તાતે, નહીં હમ સીરે, નહીં દીર્ધ, નહીં છોટા;
નહીં હમ ભાઈ, નહીં હમ ભગિની, નહીં હમ બાપ, ન બેટા.          અવધૂ

નહીં હમ મનસા, નહીં હમ શબદા, નહીં હમ તનકી ધરણી;
નહીં હમ ભેખ, ભેખધર નાંહી, નહીં હમ કરતા કરણી.          અવધૂ

નહીં હમ દરસન, નહીં હમ પરસન, રસ ન ગંધ કછુ નાંહી;
આનંદઘન ચેતનમય મૂરતિ, સેવકજન બલિ જાહીં.          અવધૂ