મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /રણજંગ કડવું ૧૭

કડવું ૧૭

વજિયો

રામનાંમ આધાર, હમારે રામનાંમ આધાર,
રામનાંમપર પ્રીત ન ઉપની, તેહનો શો અવતાર, અમારે.          ૧
પઠન ગુણ હું ક ન જાંણૂં, કવણ ઉપાડે ભાર:
આયુ ઘટે ને જરા વ્યાપે કધે બેઠો કાળ. અમારે.          ૨
વેદ પૂરાણ શાસ્ર એમ બોલે, રામ ઉતારે પાર;
વજિયો કહે ગાય સુણે, તે પામે પદારથ ચાર. અમારે.          ૩