મર્મર/આજ—

આજ—

આજ મને કોઈ દૂર દૂરેથી બોલાવતી શરણાઈ,
એના સૂરનાં પૂર ચઢે ને અંતર જાય તણાઈ.
⁠દૂરની પેલી સીમનાં ખેતર
⁠નીલ નીલા પેલા દૂરના ડુંગર
⁠નાનેરા ગામનું નિર્મલ પાદર
શૈશવની જહીં પગલીઓ પડી, યૌવન કેરી વધાઈ,
પ્રથમ પ્રેમના ગાનથી ગુંજી ઉર તણી અમરાઈ.
⁠ધરતીની ભીની મ્હેક જ્યાં માણી
⁠આરત જ્યાં પ્રીતની પરમાણી
⁠કોઈની માયા લાગી અજાણી
એ રે ધરતીની આજ પલેપલ જાગે પ્રેમસગાઈ;
લાખ વ્યથા ભૂલી અંતર એના નેહમાં ર્હેતું ન્હાઈ.