રમણીક અગ્રાવતની કવિતા/મૃદંગ

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
૪૦. મૃદંગ

સ્વરોને ઢબૂરી ઠરેલી માટી
આંગળીને થપકારે
ઝબકી જાગે

કમળ જેમ ખીલી ઊઠે હથેળી
આળસ મરડી ઊઠે
આંગળીઓમાં ગરકેલું નર્તન

પોતાના અવકાશમાં જંપેલો થરકાટ
આંગળીઓના નર્તન-દોરમાં પરોવાઈ
સરકતો આવે
ગરજતા ઘોષમાં

ક્ષિતિજ પૂંઠેથી ઝબકતો ભણકાર

શ્રુતિસ્તરોનાં ઊંડાણોમાં
આકુળવ્યાકુળ તાલબીજ