રમણીક અગ્રાવતની કવિતા/સંતૂર
Jump to navigation
Jump to search
૪૧. સંતૂર
શત શત પગે ભરે ફાળ ઉન્મત્ત ઝરણાં
દડદડતા સૂરો હરણઠેકમાં વીંધે ભાન
શ્વાસ શ્વાસ વચ્ચે મૂકી સૂર ઢગલીઓ
દાંડીને આછોતરે ટકોરે દોડી પડી
આ કોની ઉત્ફૂલ્લ પગલીઓ?
તારને અડકતામાં જ
જળબિન્દુઓ ખરી પડે એક સામટાં એમ
ઝંકારે ઝંકારે વેરાય જળશીકરો
રૂંવે રૂંવે ફૂટે કાન
ઝીલવા અનવરત વરસાદ
અંતરિક્ષમાં લટકતી શ્રુતિસીડીએ
ચઢ-ઊતર ઝરમર ફુહારમાં