રવીન્દ્રપર્વ/૧૧૨. કે ઉઠે ડાકિ મમ વક્ષોનીડે થાકિ

૧૧૨. કે ઉઠે ડાકિ મમ વક્ષોનીડે થાકિ

આ કયું વિરહવિધુર પંખી મારા વક્ષના માળામાં કરુણ મધુર અધીર તાને ટહુકી ઊઠે છે? નિબિડ છાયા, ગહન માયા, પલ્લવઘન નિર્જન વન શાન્ત પવનમાં કુંજભવને આ કોણ એકાકી જાગી રહ્યું છે? રાત્રિ વિહ્વળ, ઘનઘોર નિદ્રા, ઘેરી તમાલશાખા નિદ્રાના અંજનથી અંજાયેલી, ચેતનાહીન નિશ્ચલ તારા, ફિક્કું તન્દ્રામગ્ન આકાશ, થાકેલો દિશાભ્રાન્ત ચન્દ્ર, નિદ્રાથી અળસાયેલી આંખ. (ગીત-પંચશતી)