સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/જયન્ત પાઠક/કર ઊંચા કરી —

એ મૂક્યું વન, એ મૂક્યાં જન, ઘણે વર્ષે મળ્યાં જે ક્ષણ;
મૂક્યાં ડુંગર ને નદી, વતનનાં એ કોતરો, ખેતર;
આંખો બે રહી ભાળતી વળી વળી પાછી, ભીડ્યું એ ઘર —
વેચાઈ ગયું ઢોર જેમ તલખે કોઢાર, છોડયું ધણ.
કેડી આગળ જાય, પાય અવળા, કેમે કરી ઊપડે;
આંખો જાય ભરાઈ, વાટ તરુની કાંટાળી ડાળી નડે;...
આઘે ખેતર જોઉં બે કર કરી ઊંચા મને વારતી —
એ મારી ભ્રમણા? રિસાળ શિશુને બોલાવતી બા હતી?!