સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/પ્રહ્લાદ પારેખ/અબોલડા

ઉરે હતી વાત હજાર કે’વા,
કિન્તુ નહીં ઓષ્ઠ જરીય ઊઘડ્યા;
જલ્યા કર્યા અંતર સ્નેહદીવા,
ઉજાસ શાં હાસ્ય મુખે ન આવિયાં.
નિસર્ગલીલા તુજ સાથ જોવા
હૈયે હતા કોડ, ન પાય ઊપડ્યા;
સૂરે મિલાવી તુજ સૂર, ગાવા
ઉરે ઊઠ્યાં ગીત; બધાં શમાવ્યાં.
મળી મળી નેન વળી જતાં ફરી,
અકથ્ય શબ્દે વદી વાત ઉરની;
હૈયું મૂગું ચાતક શું અધીર;
એ રાહ જોતું તુજ શબ્દબિન્દુની:
એવો અબોલા-દિન છે સ્મૃતિમાં,
—જે દિ’ ચડ્યાં અંતર પૂર નેહનાં?